Naprawdę, ciągnęło mnie do tej książki, jednak nie miałam jakiś zabójczych oczekiwań. Nigdy nie czytałam nic od pani Joanny. Prześladowca to książka wpisująca się w obecnie panująca modę na wątek prześladowców, dręczycieli i innych mściwych bohaterów. Ale jak wyszło Pani Joannie w mojej opinii ? „Byłam na łasce bestii, która kierowała moim życiem, ustalała reguły, manipulowała.” Serena miała plany, miała punkt po punkcie przygotowaną przyszłość. Koniec szkoły, studia, wyjazd z przyjaciółmi i zostanie lekarzem. Jednak jedna sytuacja zmienia wszystko, bo zostaje zauważona przez Declana. „Bycie grzecznym nastolatkiem i dziedzicem nie było tym, czego chciałem.” Declan od początku sieje postrach we wszystkich. Nie boi się niczego, a mała Serena weszła mu w drogę, znieważyła a on postanowił sprawić, że ona będzie jego, ale także że będzie mu posłuszna, oddana i bezwzględna jak on. Tutaj naprawdę jest dobrze porąbana historia, ale nie wiem, co sobie o mnie pomyślicie, ale naprawdę mi się podobała. Wiem, że są sceny, które nie mają prawa się podobać. Wiem, że jest tu wiele zakazanych, nieodpowiednich rzeczy, ale ja naprawdę tą historię pochłonęłam. Czym bardziej pokręcona ona się stawała tym ja byłam silniej uwikłana w jej fabułę. Naprawdę, zdziwiłam się, że coś może mnie zaskoczyć i wgnieść w fotel. Pani Joanna to zrobiła. Zmiotła mnie. Jednak musicie wziąć pod uwagę, że nie ma tu kwiatków, serduszek i buziaczków. Jest tu ból, cierpienie i wszystko co złe. Dla mnie chyba jedna z lepszych pokręconych historii, jakie czytałam ostatnio. Polecam, ale tylko tym o mocnych nerwach i pragnących mocnych wrażeń płynących z lektury.