OPIS
W poprzednich tomach „Klio” na zasadzie wyłączności dominowała historia historiografii po II wojnie światowej. Wynikało to z potrzeb poznawczych (por. Wstęp do pierwszego tomu) dających się sprowadzić do dość oczywistej konstatacji, że w porównaniu z innymi okresami naszych dziejów czasy powojenne były stosunkowo słabo spenetrowane przez historyków historiografii. Dziś jest pod tym względem nieco lepiej, ale tylko „nieco”, nadal zatem preferencję „Klio” stanowi krajowa i emigracyjna historiografia polska ostatniego półwiecza.