„To tylko biznes, a nie bajka, w której wyciąga mnie z łachmanów i zmienia w księżniczkę.” Wiem, ta książka nie wygląda. Pierwsza myśl to jakiś kolejny badziew i tandeta. Pierwsza moja myśl też taka była. Ale po ostatniej stronie tej książki stwierdzam, że jest to najlepsza książka po Pięknym draniu jaka została u nas wydana. Serio. Wierzcie lub nie, ale ja jestem w niej totalnie zakochana i siedzi już w mojej głowie tydzień. „Małżeństwo to nie moja bajka, a już na pewno nie z kimś takim jak Lottie.” Lottie po utracie pracy nie do końca wiedziała co zrobić. Była zagubiona i podczas spaceru po bogatej dzielnicy spotyka faceta, który jej proponuje coś nietypowego. Udawanie jego narzeczonej, bo Hux wpakował się na niezłą minę. „Niekiedy nie chodzi o to, by romantycznie się zaczęło, lecz o to, jak znajomość się rozwija.” Oboje z temperamentem, oboje z misją. Oboje nie wiążą z tym układem nic poza spłaceniem kredytu i zyskaniem nieruchomości. Ale nikt nie przewidział, że wspólnie spędzony czas wywoła ogień w sercu nawet w tym najtwardszym. „Kiedy człowiek myśli, że osiągnął dno, że nie zdoła wsunąć się z powrotem na szczyt góry i odszukać szczęścia natrafia na szlak. Jest wyboisty, można się posiniaczyć, lecz kres okazuje się wspaniały.” Moim zdaniem bohaterowie tak wykreowani są niespodzianką. Hux jest typowym zaskoczeniem, ponieważ chyba po początku żadna się tego nie spodziewa. Dodatkowo wszystko okraszone humorem, świetnie napisanym tekstem i naprawdę potęgującą chemią miedzy bohaterami, która rośnie z dnia na dzień. Naprawdę, ale to naprawdę Wam ją polecam, wciskam, bo ja ją kocham i gwarantuje Wam, że nie raz do niej wrócę bo Lottie i Huxa nie da nie się pokochać.