Uwielbiam takie powieści kryminalne - nieprzesadzone, z autentycznymi postaciami dzięki którym opowieść żyje, a czytelnik żyje w niej. Mariusz Czubaj już kilkakrotnie zaskoczył mnie swoimi pomysłami, bo jego książki są z jednej strony w kanonie, laureat nagrody Wielkiego Kalibru doskonale wie jak rozegrać intrygę, by była wciągająca i nieodkładalna, a z drugiej strony zawsze mnie czymś lub kimś zaskoczy. W tym przypadku była to postać Gombrowicza, zabawny lapsus, surpriza dzięki której czułam zachwyt. Wspaniały start w Nowy Rok z książką, która nie pozostawia nic do życzenia. Jest po prostu genialna. 5/5

Wyznacznikiem dobrego kryminału jest ciekawa, trudna do odgadnięcia zawczasu zagadka, oczywiście postaci, które nas zaciekawią na tyle, byśmy chcieli poznać ich historie i losy oraz sama akcja, od której nie będzie nam się chciało odrywać. W ,,Półmistrzu" oprócz tych elementów mamy też błyskotliwe dialogi i zgrabnie wyrysowane tło historyczne, które nadaje wydarzeniom swoisty klimat ogólnego podenerwowania. Całość spina klamra kompozycyjna ,,zamkniętego pokoju", nic dodać nic ując.