„Myślisz, że to możliwe? (…) Żeby naprawdę nie wiedzieć, czy to, na co patrzymy, jest prawdą, czy nie?”. „Warszawski Manhattan” – osiedle ekskluzywnych apartamentowców, szklanych wież z widokiem wartym fortunę. A wśród nich 44 piętrowa twierdza, gdzie na 30 piętrze mieszka pewne małżeństwo. Oboje przed 40 – prawniczka i malarz. Ludzie, których po wielu latach wspólnego życia wypełnionego cieniami i blaskami tzw. „miłości” – dziś już „nie łączy ani łoże, ani stół”. Nie mają dzieci, wspólnych pasji, ani tematów do rozmów. Ich relacja to szczątkowe komunikaty, obojętność, rezygnacja, zniecierpliwienie i irytacja sobą nawzajem. Żyją więc z dnia na dzień w tej swojej wieży nad 30-piętrową przepaścią, wywyższeni, wyalienowani, osamotnieni, odizolowani od innych, „zwykłych” ludzi. Pewnego dnia do ich mieszkania wkracza policja. Odkrywa tu zwłoki kobiety i mężczyzny. Początkowo sprawa wydaje się banalna. Wszystko wskazuje na typową zbrodnię małżeńską. Z czasem jednak, raczej szybciej niż później, pojawiają się komplikacje.. Tą tajemniczą sprawę dostaje kobieta, której nagminnie zdarza się zapomnieć, że prokurator pracuje gównie za biurkiem: Gabriela Seredyńska, a więc nie byle kto. Rozpoczyna się śledztwo pełne nieoczekiwanych zwrotów akcji. Tu nawet obraz miejsca zbrodni nie pasuje do żadnego ze znanych doświadczonemu prokuratorowi jej typów. Co tu się właściwie stało? Czy ta majestatyczna szklana wieża – złośliwa, mroczna, skrywająca tajemnice, nie jest przypadkiem jednym ze sprawców? Gabriela Seredyńska to osoba, która nigdy nie odpuszcza, zrobi wiec wszystko, by odkryć jaka była sekwencja zdarzeń i co ją wywołało. Czy i tym razem jej intuicja okaże się dobrym doradcą? „Wieża strachu” to trzeci tom serii z prokurator Gabrielą Seredyńską. Dostajemy świetną, nieoczywistą historię, w której nic nie jest takie, jak się wydaje na początku. To opowieść o „testowaniu realności rzeczywistości”, o emocjach, które wrzą, kipią, palą się i zwęglają wszystko wokół, aż w końcu wybuchają, a siła rażenia tego wybuchu przekracza ludzkie wyobrażenia. O życiowych wyborach i ich konsekwencjach, o osobistych dramatach i zimnej kalkulacji, wewnętrznych demonach i o uwalnianiu z więzów niepokornych umysłów. Do ostatniego akapitu nie byłam w stanie przewidzieć, jak to wszystko się skończy.. Polecam.