W moim życiu wiele się zmienia. Na lepsze, to na pewno, ale i sytuacje związane ze zdrowiem nie tylko moim… ale i najbliższych sprawiła, że od jakiegoś czasu sięgam częściej po literaturę związaną z mózgiem, neuronami itd. Nie boję się o tym mówić. Warto jest poznawać tego typu sprawy, nawet! Jeśli nie jest to bezpośrednio związane z naszą osobą. O czym jest ta książka? Rzadko wrzucam opis od wydawcy, ale myślę, że przedstawi on całokształt: „Przełomowa książka o doświadczeniu neuroodmiennych kobiet, która zaprasza czytelniczki i czytelników do myślenia w kategoriach neuroóżnorodności – porzucenia stygmatyzacji na rzecz wzmocnienia unikatowych cech naszych umysłów. Pomimo sukcesów na polu zawodowym i prywatnym, Jenara Nerenberg miała poczucie, że nie radzi sobie w codziennym życiu. I choć diagnoza zaburzeń lękowych, którą wcześniej otrzymała, wydała jej się nie do końca trafna, zupełnie zaskoczyła ją informacja, że to, co przeżywa wiąże się tak naprawdę z autyzmem i ADHD. Zgłębiając ten temat odkryła, że jej doświadczenie jest bardzo powszechne. Ponieważ większość badań nad różnicami neurorozwojowymi koncentruje się na chłopcach, a socjalizacja dziewcząt wzmacnia maskowanie, wiele kobiet o swojej neuroatypowości dowiaduje się dopiero w wieku dorosłym, jeśli w ogóle. Miliony z nich żyją bez lub z błędnie zidentyfikowaną neuroodmiennością, w wyniku czego cierpią z powodu depresji, lęku, wstydu i niskiej samooceny. Neuroróżnorodne. Jak żyć w świecie skrojonym nie na naszą miarę ma na celu wzmocnienie kobiet, które mają głębokie poczucie tego, że są „inne”, lecz do tej pory nie wiedziały, że związane jest to z ich neuroodmiennością. Przywołując rozmowy z osobami w spektrum autyzmu, z ADHD, synestezją, „zaburzeniem” przetwarzania sensorycznego i osobami wysoko wrażliwymi, Nerenberg rozwiewa powszechne mity na temat różnic neurorozwojowych i pokazuje, w jaki sposób mogą objawiać się u kobiet. Wykorzystuje do tego perspektywę neuroróżnorodności, która odchodzi od podejścia dzielącego mózgi na „normalne” i „odstające od normy” na rzecz rozpoznania bogactwa ludzkiej neurorozwojowej różnorodności. Pełna praktycznych wskazówek, dzięki którym kobiety neuroodmienne będą mogły łatwiej odnaleźć się w miejscu pracy, w relacjach i w domu, książka prezentuje wytyczne, dzięki którym możemy wspierać neuroróżnorodność i tworzyć lepsze jutro dla nas wszystkich”. Zgadzam się. Taka literatura powinna być promowana i przekazywana do czytania jak największej rzesze ludzi. Nie jest to łatwa książka. Ba. Trzeba się nawet zatrzymać i dobrze ją przemyśleć. Dlaczego? Odkrywa przed nami wiele spraw, z którymi borykają się inni (lub my sami) a na co dzień nie zdajemy sobie z tego sprawy. Rzadko używam znaczników, ale tutaj je dodawałam… i będę do niej zdecydowanie wracać. Dla mnie jedna z ważniejszych książek. Mam nadzieję, że ta lektura pomoże wielu z nas, by odnaleźć się w świecie.