„Niewidzialne. Typologia pęknięć rzeczywistości w twórczości Paula Austera” to przekrojowy tekst interpretujący twórczość uważanego za jednego z najwybitniejszych żyjących amerykańskich pisarzy, Paula Austera. Dzięki tej publikacji mamy możliwość obcować niemal z każdym dziełem tego wybitnego twórcy (nawet jeśli do tej pory ich nie znaliśmy). Zdaję sobie sprawę, że spojrzenie w tym przypadku na twórczość Austera jest troszkę jednostronne, jednak Marcin Mielcarz posiłkuje się wieloma innymi publikacjami w tym temacie. Zwraca również uwagę, że w naszym kraju Auster jest pisarzem niedocenianym. Zupełnie inaczej wygląda to na świecie. Przyznam, że książka, choć wcale nie tak łatwa w odbiorze, do mnie akurat trafiła. Mielcarz wykonał kawał świetnej roboty, dzięki temu do naszych rąk trafia całe spektrum twórczości pisarskiej Austera: liczne nawiązania do twórczości innych twórców; odrealnienie świata; skomplikowana rzeczywistość; błądzący bohaterowie; zaburzenie struktur narracyjnych; specyficzna konstrukcja fabuły. „Niewidzialne...” to dzieło niemal kompletne, pomagające zrozumieć, może nie tyle samego autora „Trylogii nowojorskiej”, ale z całą pewnością jego twórczość. Jest to publikacja interesująca i nie nużąca. Książka zdecydowanie dla czytelników, którzy lubią powieści Paula Austera i dla tych, którzy chcą poszerzyć swoje horyzonty. Do powolnego poznawania, do rozsmakowywania się w niej. Polecam, bo warto!