"Miecz jest osią świata, a jego panowanie jest absolutne" (Ch. de Gaulle).

Wojna zabija i wyjaławia, tworzy i stymuluje. I jest najpewniejszym ze znanych sposobów na utrzymanie status quo. Definicje jednak, trawestując A. Zybertowicza, są wystarczającym "pocałunkiem śmierci", by definicji wojny nie tworzyć, wszak wojna zazwyczaj pełna jest ich nadmiaru. Zresztą "prawdziwych wojen już nie ma", jak i herosów brak - zabija się dziś w ramach "operacji", "interwencji" tudzież "kampanii". Zazwyczaj też "pokojowych", zgodnie z pozornym absurdem "walki o pokój". Operowani są biedni, chirurgami bogaci, zakładając jedynie niewielką umowność tych pojęć. Von Clausewitz ujął to całkiem znośnie, choć nie był pierwszy bynajmniej: "wojna jest czynem politycznym, dalszym ciągiem stosunków politycznych, wyrażających się w akcie przemocy, mającym na celu zmuszenie przeciwnika do spełnienia naszej woli. Nic dodać, nic ująć, aby nie mącić obrazu chodzi o przymuszenie, dalsze zaś konotacje, w tym i moralne, jawią się jako skorupa". Świadectwem dziur w tej skorupie jest choćby to, że dziś nie zabija się ludzi. Metajęzyk żołdaków zamienił ludzi w statystykę jednostek, a konflikt w prostytucję praw stanowionych po to, aby ich nie przestrzegać. Wojna jest prawodawcą, wyrazem potrzeby. Wojna stoi na straży moralności, gdy przywołuje w swej propagandzie złośliwych starców za bogów, wojna jest religijna, bo i religia wciąż jest najlepszym narzędziem. Wojna jest sztuką. Najbardziej cuchnącą ze sztuk, a wspomniana moralność jest moralnością trupa. Wojna jest jednak, wojna przyzywa. Bać się nie można, nie należy i nie przystoi. Wojna to krew i zgnilizna, odór rozkładających się ciał, zawodzenia i jęki, i krzyki zwycięzców. To również stan histeryczny. To dzisiaj też popkultura - migające obrazy, poddane wymogom rynku i jego oczywistościom, niewiele więcej. Dlatego "musimy za wszelką cenę wypracować sobie opinię bezwzględnych istot, przynajmniej w walce o własną wolność. Powinniśmy być gotowi do natychmiastowej walki, w każdej sytuacji. Bo jeżeli nie, podzielimy los dinozaurów" (R.A. Heinlein, Władcy Marionetek).