„Siedem lat ciemności” to międzynarodowy bestseler Jeong You Jeong. Mnie niestety nie powalił na kolana. Szczerze powiem nawet mnie lekko rozczarował. Historia ukryta na kartkach tej powieści nie zmroziła mojej krwi w żyła – a mocno na to liczyłam. Śmiało mogę stwierdzić, że „Siedem lat ciemności” to przeciętny thriller psychologiczny. Jak dla mnie akcja za wolno się toczyła. Fabuła również jakaś taka nijaka. Jedynie bohaterowie bardzo dobrze rozrysowani. Podobały mi się dokładne opisy otoczenia. Razem z głównym bohaterem Sowonem przeżywałam jego dramaty. Od początku życia nie miał lekko. Apogeum przypadło, gdy miał 11 lat. Wtedy wydarzyła się straszna tragedia. Jego ojciec został oskarżony o zamordowanie pewnej dziewczynki. Mało tego dorzuci mu również morderstwo żony i ojca tej dziewczynki. Chłopakowi do końca życia będzie towarzyszyła łatka „syn mordercy”. Do tego dorzucę jeszcze kilka lat tułaczki pomiędzy jego rodziną. Nikt z rodziny rodziców nie chciał zajmować się synem mordercy z obawy przed szykanowaniem. Zabolało mnie to, że cały majątek Sowona rozdzielili pomiędzy sobą – a traktowali chłopca gorzej niż psa. Szczyt chamstwa. Zaopiekował się nim podwładny jego ojca – pan Ahn. To on traktował go jak swojego syna. Jednak to i tak nie starczyło. Ktoś intensywnie sprawiał, że co chwilę musieli zmieniać miejsca zamieszkania. Komu zależało na tym, żeby syn mordercy nie mógł wieść normalnego i szczęśliwego życia? Co tak naprawdę stało się z jedenastoletnią dziewczynką Seryong? Czy faktycznie zamordował ją Choi? A może za jej śmierć odpowiedzialny był pan Ahn? Czy możliwe jest, żeby za śmierć córki odpowiedzialny był jej własny ojciec? To bardzo bogaty człowiek. Był damskim bokserem. Jego żona i córka musiały przy nim chodzić jak w zegarku. Jeden fałszywy ruch i potrafił je skatować. Dziewczyny już kilka razy uciekały z domu, jednak jak się ma kasę można szybko namierzyć swoje zguby. Czy zabił córkę, ze złości na swoją żonę, która uciekła od niego na dobre? Czy to mógłby być jeden z głównych powodów? Kiedyś na oczach swoich kobiet zamordował kotkę i dwójkę jej kociąt, jedno dało radę uciec. Doprowadził również swoją żonę do poronienia. Tak mocno ją pobił. Oczywiście potem za to że poroniła ponownie oberwała. Czy taka bestia ma prawo do życia? Wszyscy wiedzieli co on im robił. Nikt im nie pomógł z obawy o swój los. Panu Yongje się nie podskakuje. A jak już się to zrobi to potem się za to słono płaci. Dzięki tajemniczej przesyłce dostarczonej naszemu bohaterowi powoli poznajemy prawdę dotyczącą tragedii sprzed siedmiu lat. Mniej więcej w połowie książki zaczęłam domyślać się zakończenia. Czy życie Sowona po tylu latach nadal jest zagrożone? Jeżeli macie ochotę poznać thriller psychologiczny z Korei Południowej to zapraszam do przeczytania „Siedmiu lat ciemności”.