Jak dobrze wiecie, nie potrafię sobie odmówić romansów mm. Ta książka przewijała się na zagranicznych stronach, czytelnicy ze wszystkich stron świata są zachwyceni, więc nie mogłam jej nie mieć w swoich zasobach. „Po prostu moim zdaniem to niewłaściwe, że musisz się spotykać z kimś takim jak ja, aby ludzie akceptowali cię takim, jaki jesteś.” Dwa zupełnie przeciwieństwa – Oliver stonowany prawnik, wspaniale wyglądający, wygadany oraz Lucien – syn gwiazd, które straciły swój blask lata temu, ale są wciąż na świeczniku podobnie jak on. Każda wpadka, każdy jego błąd jest monitorowany. Z racji pracy w fundacji ratującej żuki dostaje ultimatum. Musi znaleźć chłopaka i pokazać się z jak najlepszej strony, aby nie stracić sponsorów. „Człowiek czasami myśli, że skrzywdzony wiele razy, nabierze odporności. Że to działa jak szczepionka.” Oliver i Luc od początku się nie zbyt lubią. Jednak są sobie potrzebni. Mogą sobie pomóc, więc czemu nie spróbować. Czy dwoje odmiennych mężczyzn znajdzie wspólny język i dogada się? Czy jest szansa, że to przerodzi się w coś więcej? „To było coś nowego...Konieczność radzenia sobie z pożądaniem i prawdziwymi uczuciami jednocześnie, która wywołuje w człowieku tęsknotę, bezbronność i nadzieję.” Jest to książka przede wszystkim o emocjonalnych przejściach, uczuciach i umiejętności radzenia sobie z nimi. Wykluczenie, ciągłe podcinanie skrzydeł i osądzanie rani. To są mężczyźni właśnie zranieni przez życie. Nie mieli okazji przekonać się, jak uczucie może pomóc i uskrzydlić drugiego człowieka. Wzajemne wsparcie i zrozumienie z ich strony będzie podstawą, ale czy dopuszczą do siebie świadomość tego, że ktoś jest w stosunku do nich bezinteresowny, szczery i życzliwy ? Nie jest to erotyk, ani komedia. Nie znajdziecie tutaj gorących zbliżeń, ale zawiłą emocjonalnie historię miłości osób homoseksualnych. Z początku nie mogłam się trochę w nią wgryźć, może przez język, jakim jest napisana, bo jest jednak trochę ciężka, aczkolwiek warta uwagi i zdecydowanie inna, aniżeli te, które wyszły do tej pory. Po połowie naprawdę już dobrze się ją czytało i polubiłam bohaterów. Sama okładka przyciąga wzrok i powoduje, że chce się tę historię poznać. Ja oceniam ją na mocną 7. Może mam drobny niedosyt, może troszkę liczyłam na coś lepszego, ale wyszło w miarę poprawnie i przyzwoicie – tak to doskonałe dwa słowa, które określają tę historię.