Drugie moje spotkanie z Katarzyną Rzepecką vel Kuberą. Tym razem na ruszt poszedł wredny szef, który jest draniem i uwielbia denerwować pannę Karolinę Kot. Co z tego wyniknie ? „Ten człowiek jest tak dominujący, że naprawdę ciężko go ignorować i równie ciężko z nim konkurować chociażby na głupie spojrzenia.” Karolina po długoletnim związku jest wolna. Facet ją zdradził, a ona idzie na całość. Jedna, niezobowiązująca noc z przystojnym kolesiem, pełna namiętności, stawia ją w trudnej sytuacji. Bo następny dzień już nie będzie tak dla niej szczęśliwy. Owy facet z którym się przespała jest jej szefem. „Taka ładna, taka delikatna, a proszę jaka pyskata – mruczy.” Nowa praca, nowy początek. Nie można sobie pozwolić na romans. Szczególnie, że firma stawia na zakaz bliższych relacji pomiędzy pracownikami. Ale czy Karolina wytrzyma jego chamskie, bezczelne zagrywki, czy będzie w stanie opanować swój temperament tylko i wyłącznie wykonywać swoją pracę? „To coś więcej niż tylko czysto fizyczny pociąg do mężczyzny i sama nie wiem, co o tym myśleć.” Martin przyjeżdża do Polski, aby prowadzić firmę. Jest nastawiony tylko na jednorazowe numerki, bo stałe związki nie wchodzą w grę. Ma swoją przeszłość, zobowiązania, a panna Karolina tylko miesza mu w głowie. Co z tego mętliku wyniknie? Czy mężczyzna otworzy się na coś nowego? Czy zaryzykuje i pozwoli Karolinie zaakceptować siebie ? Książka ta jest przepełniona zabawnymi docinkami, wolnym uczeniem się siebie wzajemnie i zazdrością, która działa w obie strony. Katarzyna stworzyła historię dwójki ludzi, którzy w natłoku obowiązków i codzienności znajdują siebie i walczą z uczuciem. Jednak zabrakło mi tutaj pazura, czegoś wow, zwrotu akcji, bo mamy fajne przekomarzanie od początku do końca, ale momentami jest to nudne, zwłaszcza że ten zwrot akcji nie nadchodzi. A szkoda, bo myślałam, że pójdzie w jakimś szalonym kierunku. Mogłabym tą książkę porównać do spokojnego morza w pogodny, letni poranek. Przyjemna bryza, promienie słońca i lenistwo. Bez większych sztormów, burz, czy nawet mżawek. Chyba debiut bardziej mnie przekonał do pióra Katarzyny. Jednak nie mówię, że jest beznadziejna, zła i w ogóle. Jest dobra, ale na mój ognisty temperament za spokojna. Chciałabym poznać Kasię w wersji z pazurem, czymś wow i prawdziwym zwrotem akcji. Mam nadzieję, że kolejne książki w jej wykonaniu mnie zaskoczą. Moja ocena to 7/10.