Nie urzekła mnie ta historia, nie chwyciła za serce, nie rzuciła na kolana… „Niżej niż na ziemię nie da się upaść.” „Pamiętaj, że byłam” to kontynuacja książki „Zapomnij, że istniałem” Beaty Majewskiej. Ta część miała być historią Nikity, ale jego jest tu tyle prawie co nic. Więcej jest tutaj Weroniki, żony Rafała, która zniknęła. Ale jak to się skończy Rafał porzuci wszystko co ma i wróci do Weroniki ? Jaką rolę odegra w tym wszystkim Nikita ? Ta część zdecydowanie odbiega od pierwszej, jest tu zdecydowanie większy miszmasz zarówno uczuciowy, fabularny i sensacyjny, nie wiem czy do końca jednak to wszystko przypadło mi do gustu. „Jesteście wolni jak ptaki, a ja ? Nie pamiętam już, co to znaczy być wolnym.” Przez pierwszą część tej książki jesteśmy w Rosji, jest tam tyle imion, tyle zdarzeń, że człowiek chyba trochę się gubi, Weronika jest takim popychadłem dla wszystkich. Ze względu na jej zanik pamięci jest zagubiona, a Nikita, syn głównego bossa, sam do końca nie wie czego chce i wykorzystuje ją do zaspokojenia tylko swoich żądz. Potem Weronika wyjeżdża zagubiona i trafia do Polski, a potem nagle już jest u swojego męża. Po samym tym, co tu opisałam, można się domyśleć, że w książce jest to bardziej zaplątane. „Czasami myślę, że w ogóle nie powinnam istnieć. Po co żyję, skoro wszystko zostaje mi odebrane.” W ogóle nie przypadła mi do gustu ta cześć, szczególnie to jak wykreowana została bohaterka. Była dla wszystkich nikim, to jeszcze mogę zrozumieć, ale także nie doceniała siebie, swoich możliwości i jak owca, cokolwiek ktoś jej powiedział szła za nim w ciemno i robiła co karzą. Nikita jest takim samym niestabilnym kretynem, niby ruski mafiozo, a charakteru zero. Nie potrafi tupnąć nogą, ani zdecydować czego chce od życia. Pierwsza część tej serii przypadła mi do gustu, druga w ogóle. Była za szybka, za bardzo zagmatwana i bez charakternych bohaterów. Jednak na pewno znajdą się czytelnicy, którzy ją pokochają. Dla mnie jednak pozostanie nijaka. W epilogu jest zapowiedź trzeciej części, choć powiem szczerze nie wiem czy się na nią zdecyduje.

Uwielbiam wydawnictwo Jaguar. Ich plan wydawniczy jest obłędny i jak tylko dostaje książkę do recenzji to nie mogę się wprost doczekać, aż zacznę czytać. Tak też było z drugim tomem serii pani Beaty Majewskiej "Pamiętaj, że byłam". Pierwszy tom skończył się w takim momencie, że lekko mnie przytkało. Musiałam wiedzieć co zdarzy się dalej. Po niespodziewanym pojawieniu się Weroniki, żony Rafała, tym razem poznajemy właśnie jej losy. Jak to się stało, że jednak nie zginęła? Czy Kacperek również przeżył? Dowiadujemy się całej historii w jakich okolicznościach podobno ona oraz jej syn "zginęli". Niestety Weronika doznaje amnezji i nie jest w stanie przypomnieć sobie życia sprzed wypadku. Zostaje wywieziona do Rosji gdzie w ośrodku Eden próbuje poskładać swoje życie oraz nie zakochać się w synu bossa, Nikim. Gdzie to wszystko ją doprowadzi? Nie będę owijać w bawełnę. Byłam rozczarowana gdy ten tom skupił się na Weronice. Tak bardzo chciałam wiedzieć co dalej u Luizy i Rafała. I jeszcze jak autorka wyjechała mi tu z mafią to lekko się załamałam, bo jestem mocno uczulona na ten motyw 😅 Ale po rozmowie z moją książkową siostrą, musiałam przyznać jej rację, gdyż ta mafia to jednak była prawdziwa mafia. Tu nie było cukierkowych sytuacji. Żadnych dram, marudzenia, niezdecydowania. Było konkretnie i chwilami nawet strasznie, gdy Niki brał co chciał. I jeszcze wmawiał, że to nie gwałt. Druga część książki wciągnęła mnie bardziej, bo już pojawili się moi ulubieni bohaterzy z części pierwszej. Czy powieść mi się podobała? Tak, jak najbardziej. Chociaż liczyłam na historię "z sąsiedztwa", jak to było w pierwszym tomie. Jednak to logiczne, że autorka musiała wyjaśnić skąd wzięła się Weronika. Pierwszy tom pochłonęłam i byłam zachwycona tutaj było okej, ale nie mniej czekam na finał tej historii. Cieszę się, że trzeci tom już 2021. Ciekawe jaki przystojny pan pojawi się na okładce, bo ten nie przypadł mi do gustu 😅