Druga z wydanych właśnie książek z serii „Escape Quest” dla odmiany zabiera nas w podróż do świata przyszłości. Poprzednia część serii – choć trudno tak o niej mówić, skoro obie trafiły na rynek w tym samym czasie – oferowała nam podróż rodem z filmów o Indianie Jonesie czy gier z serii „Tomb Raider”. Teraz zadowoleni będą ci miłośnicy gier paragrafowych, którzy jednocześnie są miłośnikami cyberpunku i filmów science fiction pokroju „Łowcy androidów”. Gotowi zanurzyć się z brudny, ale jaskrawy świat przyszłości i odkryć jego tajemnice?

Jeśli chodzi o warstwę fabularną, to tak jak zostało to już wspomniane we wstępie, czytelnik/gracz zostaje przeniesiony do roku 2062. Świat jaki znamy, przestał istnieć w wyniku wielkiej wojny nuklearnej. Na gruzach cywilizacji powstały nowe skupiska ludzkie, gdzie rządy objęły wielkie megakorporacje. Garstka wybrańców może cieszyć się wielkimi przywilejami i czerpać z życia pełnymi garściami. Większość społeczeństwa żyje jednak w wielkim ubóstwie, gdzie głód i przemoc jest czymś zupełnie normalnym. Ludzie pragnąć, zapomnieć o swoim podłym losie uciekają w wirtualny świat, gdzie mogą stać się każdym. Gdzieś tam istnieje jednak grupa „sprawiedliwych” (tajemna organizacja hakerów), która nie ma zamiary się poddać i będzie walczyć z dyktaturą, aby wyzwolić ludzi z tego piekła. Być może brzmi to wszystko dosyć intrygująco, jest jednak bardzo dalekiej od ideału. Gracz wciela się tutaj w rolę hakera, który zostaje złapany na gorącym uczynku kradzieży „klawiatury” ze sklepu internetowego. Jego czyn zostaje dostrzeżony przez wspomnianą grupę hakerów, która wyznacza mu ważne zadanie do wykonania (kara za odmowę, jaka go czeka jest naprawdę „sroga”). Już w przypadku recenzowanego wcześniej tytułu („Poszukiwacze zaginionego skarbu”), fabuła nie stanowiła czegoś mocno nadzwyczajnego, jednak warstwa „awanturniczo-przygodowa” jeszcze się pod pewnymi względami broniła. Tutaj jednak mamy do czynienia z kliszą innych bardziej znanych tytułów (najbardziej wyczuwalne będą tutaj nawiązania do Matrixa), bez większego autorskiego polotu. Całość jest bardzo sztampowa i pod pewnymi względami przewidywalna, stając się tytułem dosyć przeciętnym (pod względem fabuły), który może zapewnić chwilę relaksu tylko pod warunkiem, że nie będzie się od niego oczekiwać się niczego nadzwyczajnego (raczej pozycja dedukowana wąskiej grupie wielkich miłośników cyberpunku). Pozostawiający wiele do życzenia poziom literacki tytułu, może zaskakiwać, szczególnie biorąc pod uwagę samych autorów, którzy siedzą w „nowych technologiach” (najwyraźniej jednak znajomość zagadnień technicznych i praca jako dziennikarze nie zawsze przekłada się na zdolności fabularyzowania swoich tekstów). Z odmętów pewnej „miałkości” pozycję wyrywają pojawiające się tutaj zagadki. O ile w przypadku poprzedniego recenzowanego tytułu, można było pisać o „średnim” poziomie trudności, tutaj idzie on troszkę w górę i w pewnych fragmentach stanowi naprawdę solidne wyzwanie. Pojawiające się zagadki są dosyć różnorodne, niekiedy nawiązując swoją konstrukcją i stylistyką do popularnych znanych dzieł (np. łamigłówka nawiązująca do Pac-Mana). Nadal jednak pojawia się tutaj problem nie zawsze logicznie opisanych zadań, co niekiedy znacząco utrudnia odnalezienie odpowiedzi. Opisując aspekt „zagadek”, nie można nie wspomnieć o samej rozgrywce, która prezentuje się całkiem dobrze i kolejny raz wykorzystuje całą publikację (zarówno sama książka, jak i wycinane elementy z jej okładki). Zabawa trwa tutaj troszkę ponad 3 przewidziane godziny, jednak wszystko będzie tutaj zależne od samego gracza i jego spostrzegawczości i umiejętności logicznego myślenia.