OPIS
Dziennik bez samogłosek to tom będący dopełnieniem Watowskiego "pamiętnika mówionego"-Mojego wieku. Składające się nań trzy części powstały w różnym czasie i dotyczą różnych faz życia autora: najwcześniejsze, Moralia Wat zaczął pisać w początkach lat pięćdziesiątych. Są one rodzajem pisarskiego notatnika, rejestrującego ulotne myśli, aforyzmy anegdoty, ale też głębokie uogólnienia na temat kondycji ludzkiej. Drugi chronologicznie, i zarazem nadający tytuł całości, Dzienni bez samogłosek obejmuje teksty powstałe w latach 1963-1965, a więc podczas pobytu Wata w Paryżu i w Berkeley. I wreszcie trzecie w porządku Kartki na wietrze to zapiski z ostatnich lat życia poety. "Cała podróż Wata"-pisał w swej monografii Tomas Venclova-"może być postrzegana jako wielki monolog, który rozwija się wokół przemożnych tematów totalizmu, cierpienia, sumienia i śmierci. Bez względu na to, o czym Wat pisał, jakie teksty i jakie tych tekstów skojarzenia przywoływał (...), cokolwiek napisał, odnosi się do jednego z tych wielkich tematów-często do wszystkich naraz".