OPIS
Książka pt. Scenariusze kultury upokarzania. Studium z antropologii mediów poddaje opisowi oraz krytyce szereg różnego rodzaju — zarówno pod względem gatunków medialnych, jak i tematyki — programów telewizyjnych, w których pojawia się element upokorzenia, wstydu oraz pogardy wobec pokazywanych tam bohaterów i uczestników.
Kultura upokarzania to amalgamat złożony z koncepcji społeczeństwa spektaklu, kultury narcyzmu, dyktatury ludzi pięknych oraz nierówności społecznych podbudowanych ideologią neoliberalną. Przejawia się poprzez media i dzięki mediom. To kultura, która za cnotę poczytuje sobie szczerość zabarwioną sadyzmem jako element osobowej autentyczności. Przedstawiciele tej kultury, np. artyści czy celebryci, uważają upokorzenie wynikające z publicznie wyrażonej dezaprobaty za najlepszy sposób wyrażenia przewagi pełnionej przez siebie roli społecznej nad rolą społeczną kogoś, kto aspiruje do awansu społecznego poprzez śpiew czy taniec. Świat tej kultury jako żywo przypomina średniowieczny świat opery żebraczej, w której ludzie luźni, dzisiejszy prekariat, walczą o miłosierdzie lepiej usytuowanych, dostając jednak, przy uciesze medialnego tłumu, baty pod pręgierzem.