W świecie współczesnym prawie wszystko idzie logicznie wyjaśnić. Naukowcy, badacze. To oni sprawdzają możliwości świata i ludzi. Ale co wtedy, gdy jakimś magicznym sposobem osobiście będzie nam dane sprawdzić niewyjaśnione? Magia? Czary? Przecież to nie możliwe. Tylko czy aby na pewno? Judyta jest studentką. Na wakacje z grupą znajomych ze studiów wyruszają na wyprawę do dzikiej Skandynawii. Pod namioty. Na domiar złego, choć tego nie chce, będzie im towarzyszył jej były chłopak - Krzysiek. Ma do niego żal i jest zła za to co zrobił, gdy byli jeszcze parą. Nie może mu wybaczyć, zapomnieć. Wycieczka idzie w dobrze znanym im kierunku do momentu, gdy budzi się w nowym miejscu i ... innym czasie. W erze Karola Wielkiego. Przenosi się do czasów dzikich wikingów. Będzie z nimi podróżować przez te dzikie krainy, poznawać obyczaje, tereny. Choć z początku przeraża ją to wszystko i wizja przebywania tu na stałe, tak powoli, powolutku jej serce otwiera się na nowe znajomości i ... miłość. Choć tego nie chciała i w żaden sposób nie przewidywała, to jej serce zacznie bić szybszym tempem dla młodszego o pięć lat Einara. Ale czy w tym szalonym świecie, z dala od udogodnień XXI wieku i rodziny oraz znajomych Jodridd zechce tu zostać? Porzuci wolę walki powrotu do swoich czasów? Jak skończy się ta wyjątkowa wyprawa? Czytając opis nie sądziłam, że przyjdzie zmierzyć mi się w wątkami historycznymi i podróżą w czasie. Postać głównej bohaterki na początku wydawała mi się taka zwykła, powszechna. Jednak po przeniesieniu się w czasie nabrała zdecydowanego wyrazu. Odważna i charakterna. Mimo leku i strachu nie bała się mówić tego co myśli. To czego doświadcza umacnia ją. Staje się mniej wrażliwa na twardość i dosadność charakterów ludzi z tamtego okresu. Historia ojca Einara, Eldira i jego brata bliźniaka Ottara jest po części szokująca. Ale tak podobno bywało w tamtych czasach. Rodzina rodziną a prawa i majętność swoją drogą. Nasza główna bohaterka na drodze tej niezwykłej podróży spotyka osoby, które dają jej dużo do myślenia, i które ją dużo uczą. Jak żyć w tych ciężkich czasach? Autorka ukazuje nam w powieści ślepą, zawistną i chorą miłość mężczyzny do mężczyzny, która może być śmiertelna. Pan i władca oraz jego harem i przedmiotowe traktowanie kobiet - liczy się tylko posiadanie syna. Następcy. Wielkie serce i odwaga Atiego zasługują na uznanie. Choć może nie jest stuprocentowo zdrowy, tak nie boi się tego, co nie do końca wiadomo. Dla księżniczki zrobi wszystko. Wiara w Bogów - wszak każdy w coś lub kogoś wierzy. Dane nam także będzie zobaczyć oczyma wyobraźni boginię płodności. A nadzieją dla Juoditty zdaje się być Astrit. Ona też w końcu jest utlendingrur - tylko jak się tu znalazła? Autora na każdej stronie podsycała moją ciekawość. Z uwaga śledziłam tekst, by niczego nie przeoczyć. Bo dzieje się tutaj na prawdę wiele. Choć z początku było tak zwyczajnie. Powiedziałabym, że nawet nudnawo. Za to później akcja nabierała tempa. Rozpędzała się niczym wagonik górski. Aż się obawiałam momentu, kiedy się wykolei lub z głuchym odgłosem odbije do skał i roztrzaska w drobny mak. O tak, autorka wiedziała co robi pisząc taką powieść. Nie czułam się przytłoczona informacjami. Nie odczuwałam także znużenia. Barwne, drobiazgowe i trafne opisy. Dialogi naturalne. Czułam się tak, jakbym siedziała w pierwszym rzędzie na widowni i oglądała film. A finisz? Siedziałam z otworzoną buzią i sprawdzałam kilka razy, czy aby na pewno to już koniec. Czy może zabrakło kartek? Nie dodrukowano? Zdecydowanie za szybko się to wszystko skończyło. Jestem mile zaskoczona lekturą. Grubaska wchłonęłam w ciągu 4 godzin - mało mi. Poproszę o więcej. Może nawet kolejną część? Chciałabym się dowiedzieć, zaspokoić ciekawość, co wybierze Judyta? Jaki świat? Einara czy Krzyśka? I czy faktycznie jest ... Gorąco polecam.