Zawarta w książce historia nie jest dziełem wybitnym, ale nie można jej też zarzucić nic poważniejszego. Prosta opowieść walki dobra ze złem (chociaż kto jest po której stronie, to już zupełnie inna sprawa), z tajemniczymi artefaktami w tle (na całe szczęście twórcy serii już jakiś czas temu postanowili zrezygnować z niektórych innych ponadnaturalnych i naukowych absurdów ). Fabuła powieści prowadzona jest w sposób „falowy”. Bardziej dynamiczne momentu walk czy bitew, przeplatane są spokojniejszymi fragmentami zawierającymi bardziej rozbudowane opisy (zachowujące jednak pewien umiar). Przez większą część książki sprawdza się to nawet nieźle, odpowiednio stopniując czytelnikowi akcję. Są jednak momenty, w których dynamiczny fragment książki zupełnie niepotrzebnie jest tłamszony przez autora, wytrącając czytelnika z odpowiednio klimatu. Na duży plus należy zaliczyć kilka naprawdę niezłych twistów fabularnych, które mogą zaskoczyć (ale tylko pod warunkiem, że nie miało się do czynienia wcześnie z grą). Należy zastanowić się do kogo kierowana, jest ta książka? Raczej nie polecałbym jej komuś, kto miał już okazję sprawdzać grę. Książka pod względem fabularnym jest zbyt mało odtwórcza, serwując dokładnie to samo co można przeżyć samemu, dzierżąc pada w dłoniach. O wiele lepiej sprawdzi się ona jako literacka zachęta do kupna tego tytułu. Najlepiej jednak książka sprawdzi się jako produkcja dla osób, które niekoniecznie interesują się światem elektronicznej rozrywki, ale poszukują czegoś prostego do poczytania, zapewniającego odpowiednią dawkę relaksu (o ile nie odstraszy ich zdanie widniejące na okładce „Oficjalna powieść gry”). Assasin’s Creed Odyssey jako adaptacja gry, jest dziełem dobrym z kilkoma mniejszymi lub większymi wpadkami. Książkę nic specjalnego nie wyróżnia spośród dziesiątek innych podobnych produkcji, nie można jej również niczego poważniejszego zarzucić. Doskonale sprawdzi się ona jako typowy „czasoumilacz” dla kogoś lubującego się w historycznych fantasy, pod warunkiem, że nie będzie on oczekiwał od książki czegoś „nadzwyczajnego”. Całość czyta się całkiem przyjemnie, ale pozostaje pewien niedosyt czytelniczy. Szkoda, że autor nie postanowił opowiedzieć całą historię z perspektywy kogoś innego niż główny bohater gry, wtedy pozycja mogłaby się okazać jeszcze lepsza, jednocześnie trawiąc w gusta szerszego grona odbiorców.