Spodziewałem się, że książka wzorem filmu, będzie powieścią pełną wartkiej akcji, dedykowaną raczej nastoletniemu odbiorcy. Jednak już pierwszy rozdział, przypomniał mi o powiedzeniu „nie należy oceniać książki po okładce”. Książka autorstwa Pat Cadigan naprawdę mnie pozytywnie zaskoczyła. Już na samym początku warto sobie powiedzieć jedno: jeśli liczy ktoś na literaturę, w której akcja odgrywa najważniejszą rolę, będzie mocno zawiedziony. W całej powieści może są dwa bardziej dynamiczne momenty (łącznie kilka zdań). Alita: Battle Angel. Miasto Złomu to dzieło przepełnione sugestywnymi opisami. Książka zgodnie ze swoim celem staje się świetnym wstępem zarówno do filmu, jak i do leciwego już anime (jeśli jeszcze ktoś nie miał okazji obejrzeć). Każdy z najważniejszych bohaterów otrzymuje tutaj swój kawałek opowieści, dzięki czemu można dokładniej poznać ich wcześniejsze losy i pobudki, którymi się kierują. Ido – lekarz, który stopniowo coraz mocniej zatraca się w swoim cierpieniu. Poświęca się on dla innych, całkowicie zapominając o sobie. Chiren – była partnerka doktora, niemogąca pogodzić się ze swoim nowym losem, popadająca w coraz większe szaleństwo i odrętwienie. Vector – człowiek, który marzy tylko o jednym nieograniczonej władzy i zrobi wszystko, aby to osiągnąć. Hugo (zastanawia mnie, dlaczego zrezygnowano z oryginalnego nazewnicza Yugo) - nastolatek, którego los nie oszczędzał, ale dzięki temu potrafi odnaleźć się on w mrocznej metropolii, jednocześnie jednak gdzieś głęboko w nim drzemią nierealne dziecinne marzenia. Tej czwórce autorka poświęciła najwięcej czasu, starają się jak najdokładniej przedstawić ich czytelnikowi. Reszta mieszkańców jest niestety tylko mało znaczącym tłem. Wielka szkoda, bo posiadają oni w sobie pewien całkiem niezły potencjał. Próba przedstawienia ich beznadziejnej sytuacji, w której nigdy nie wiesz który dzień będzie twoim ostatnim i kto cię zdradzi (wróg, przyjaciel czy może rodzina), byłaby bardzo ciekawa. Oczywiście ze względu na objętość książki, wymuszone są tutaj pewne uproszczenia i niedopowiedzenia (związane nawet z głównymi bohaterami). W pewnym momencie pojawia się mały niedosyt tym, że coś zostało pominięte albo zbyt słabo wyjaśnione. Należy jednak się pogodzić z faktem, że pewnych narzuconych ograniczeń nie było można przeskoczyć. Tak jak wspomniałem wcześniej, książkę w większości stanowią rozbudowane opisy, pozwalające z wizualizować czytelnikowi wygląd Miasta Złomu. Ogromnego wysypiska lub ujmując to jeszcze bardziej dosadnie, miejsca stanowiącego „przysłowiowy” ściek dla podniebnego Zalemu. Opisy są ciekawe, dzięki czemu bardzo miło się je czyta, chociaż momentami jest ich stanowczo za dużo, powodując znużenie i nudę. Podobnie jak w filmie, przyziemny świat jest tutaj odrobinę za bardzo ugrzeczniony. Z jednej strony autorka opisuje niebezpieczeństwa czyhające w mroku, z drugiej zaś na przykład grasujące po mieści bandy (nastolatków) starają się nie zrobić nikomu poważniejszej krzywdy. Dość mocno odbiega to od tego, co zostało zaprezentowane w materiale źródłowym (czyli mandze). Dzieło Yukito Kishiro było pełne brutalnej przemocy, może nawet czasem nazbyt krwawej. Tutaj zaś z kolei tego kompletnie brakuje, co nie bardzo wpasowuje się stworzony klimat.