OPIS
Bardzo szczera relacja na temat przeżywania osobistego nieszczęścia. Książka jest zapisem myśli i działań autorki w okresie, który nastąpił po śmierci męża, w trakcie ciężkiej choroby córki. Zaskoczona własnym zachowaniem, aberracjami w funkcjonowaniu umysłu pogrążonego w cierpieniu, zaczyna prowadzić samoobserwację chłodną, precyzyjną, niekiedy bezlitosną, częściej podszytą autoironią. Nazywa to próbą zrozumienia, nadania sensu temu, co się stało. Próbą niezakończoną sukcesem, lecz jedynie konstatacją, że istnieją wydarzenia, wobec których tego rodzaju wysiłki nie mają sensu. Ta wzruszająca książka-autoterapia pozwala uzyskać oczyszczający wgląd w uniwersalne doświadczenie, jakim jest utrata bliskiej osoby.