OPIS

Po kilku latach od wydania pierwszego tomu Rewolucji husyckiej ukazuje się jej tom drugi, będący zarówno chronologiczną kontynuacją relacji o ówczesnych wydarzeniach i zjawiskach, jak i, podobnie jak miało to miejsce poprzednio, prezentacją wybranych problemów, których uwzględnienie wydawało się celowe.
Głównymi zbiorowymi bohaterami tej książki nadal będą radykalne wspólnoty husyckie, stanowiące siłę napędową rewolucji. Na czołowych miejscach znajdą się znane nam już bractwa wraz z ich wojskami: taboryci i husyci wschodnioczescy, dawniej zwani orebitami, a po śmierci Jana Zizki, twórcy ich potęgi, nazywający siebie Sierotkami. Podobnie jak w latach wcześniejszych znaczące miejsce przypadnie radykałom z Nowego Miasta Praskiego, wiernym spadkobiercom idei Jana Zelivskiego. Rzadziej spotykać się będziemy z czynnie uczestniczącymi w husyckich bojach, lecz stosunkowo mniej znaczącymi wspólnotami dwóch miast północnoczeskich: Zatca i Loun.
Ze wstępu

DODATKOWE INFORMACJE

RECENZJEjak działają recenzje?NAPISZ SWOJĄ RECENZJĘ