OPIS
Barwna opowieść o losach środowiska artystyczno-literackiego w XX wieku. Halina Micińska-Kenarowa wspomina ludzi, którzy wpłynęli na jej życie i losy jej rodziny. Pisze o ludziach, którym coś zawdzięczała, których lubiła czy szczególnie ceniła: o Witkacym, Iwaszkiewiczu, Stempowskim, Regameyu, Jacku Żuławskim, Wittlinie, ks. Augustynie Jakubisiaku. W książce pełnej wątków autobiograficznych, znajdziemy m. in. opisy pobytu Haliny i Bolesława Micińskich w Paryżu w latach trzydziestych, wojennej tułaczki oraz działalności Haliny i Antoniego Kenarów po wojnie w Zakopanem. Pisarstwo Kenarowej cechuje dar spostrzegawczości, poczucie humoru, wnikliwość psychologiczna.
schowek
zaloguj/ zarejestruj
NAPISZ SWOJĄ RECENZJĘ
