OPIS

Oto na dwór Kubłaj-chana, wnuka Czyngis-chana i pierwszego mongolskiego cesarza Chin, przybywa sławny podróżnik i kupiec z Wenecji, Marko Polo. Chcąc opisać świat, którym włada imperator, pokonuje barierę komunikacyjną przy pomocy gestów, szarad i przedmiotów przywiezionych z najdalszych zakątków cesarstwa. Gdy już wprawnie posługuje się językiem chana, wdaje się z nim w wielowątkowy intelektualny dialog o istocie życia i śmierci.

Italo Calvino zabiera nas w pełną wrażeń podróż w głąb niemożliwego, wyimaginowanego cesarstwa. 55 opisów miast, 55 poetyckich impresji przeplatanych rozmowami dwóch myślicieli to jedna z tych prób badania granic literatury, które przyniosły włoskiemu pisarzowi sławę. Baśniowe krainy, nieistniejące egzotyczne miasta pojawiające się za sprawą opowieści na mapie wyobraźni w wielkim atlasie Kubłaj-chana stanowią jedyne w swoim rodzaju świadectwo potęgi języka.

Fragment:

Człowieka, który przez długi czas przemierza konno dzikie bezdroża, nachodzi tęsknota za miastem. Wreszcie dociera do Izydory, miasta, gdzie pałace mają kręte jak muszla ślimaka schody, wysadzane morskimi muszlami, gdzie rzemieślnicy celują w wyrobie lunet i skrzypiec, gdzie przybysz, jeśli nie umie dokonać wyboru między dwiema kobietami, zawsze napotka trzecią, gdzie walki kogutów przeradzają się w krwawe bitki między stawiającymi zakłady. O tym wszystkim myślał podróżny, tęskniąc za miastem. Izydora jest zatem miastem z jego marzeń: z jedną tylko różnicą. Miasto, o którym marzył, obejmowało jego samego w młodości; do Izydory przybywa w podeszłym wieku. Na rynku jest murek, gdzie przesiadują starcy, by patrzeć na przechodzącą młodzież; on siedzi w rzędzie wśród nich. Pragnienia są już wspomnieniami.

*  *  *

Ze wszystkich możliwych zadań, streszczenie tej książki jest bodaj najtrudniejszym, ale w przypadku tak fantastycznego utworu jednocześnie zupełnie zbędnym.

"The New York Reviews of Books"

Calvino był geniuszem. Przeniósł fikcję literacką na poziom, na jakim nigdy wcześniej się ona nie znajdowała, a zarazem powrócił do odwiecznych, niemal baśniowych wzorców opowiadania.

John Updike

Calvino zdaje się mówić (to jest - pisać!), że literatura wcale nie musi maskować swej sztuczności, by zachwycać, i że mistrz słowa potrafi zrobić z nim niemal wszystko: pisząc i filozoficzny traktat, i brukową powieść.

Marcin Sendecki, "Gazeta Wyborcza"

Styl Itala Calvina, nieżyjącego już włoskiego postmodernisty, to połączenie fantasmagorii, zabawy i logicznego wywodu.

Marta Sawicka, "Wprost"

Italo Calvino (1923-1985) - jeden z najważniejszych pisarzy i eseistów włoskich XX wieku. Od 1945 roku pisał dla dziennika „L'Unità", później również m.in. dla „La Repubblica", od 1959 do 1967 redagował własne pismo „Il Menabò di letteratura". Przez prawie czterdzieści lat pracował w wydawnictwie Einaudi. Należał do grupy literackiej OuLiPo, której członkami byli też tacy twórcy jak Raymond Queneau czy Georges Perec. Po polsku ukazały się liczne jego nowele i powieści, m.in.: Ścieżka pajęczych gniazd (1947), Wicehrabia przepołowiony (1952), Baron drzewołaz (1957), Rycerz nieistniejący (1959), Zamek krzyżujących się losów (1969), Palomar (1983); zbiory Baśnie włoskie (1956) i Opowieści kosmikomiczne (1965) oraz Wykłady amerykańskie (1988).

DODATKOWE INFORMACJE

RECENZJEjak działają recenzje?NAPISZ SWOJĄ RECENZJĘ