Japońska Księga Duchów i Demonów jest tłumaczeniem fragmentu większego oryginalnego dzieła. „Konjaku monogatari shū” (bo o tej pracy mowa) jest XII-wiecznym zbiorem opowiadań, w których znajdziemy przeróżne duchy, demony. Praca ta jest jedną z pierwszych większych publikacji dotyczących mitologii japońskiej. Jej niezwykłość polega nie tylko na obszernym podejściu do tematu, ale również na prezentacji historii z perspektywy różnych ludzi (nie tylko wyższej klasy społecznej). Pierwotnie księga posiadała ponad tysiąc opowiadań (nie wszystkie jednak przetrwały do naszych czasów). Rodzime tłumaczenie jest tylko małym wycinkiem wspomnianego dzieła. Mamy tutaj do czynienia z zaledwie jednym rozdziałem oryginału, w którym jest 45 opowiadań anegdotycznych. Na początek na czytelnika czeka jednak wstęp, wprowadzający w zawiłości okresu Heian, dzięki czemu będzie można łatwiej zrozumieć niektóre z zamieszczonych opowiadań. Wstęp ten jest dość obszerny jak na długość całej książki, dość dobrze napisany, jednak niezagłębiający się nadmiernie w tematykę wspomnianego okresu. Same opowiadania są krótkie i stworzone według podobnego schematu (należy jednak pamiętać, kiedy postały). Człowieka spotyka coś złego/dziwnego, za co odpowiedzialny jest duch lub demon. Na koniec każdego znajduje się porada dla czytelnika czego należy unikać, aby nie natknąć się na nadprzyrodzone byty. Co prawda większość zawartych tutaj anegdot, nie ma już żadnego przełożenia na czasy współczesne, ale w ciekawy sposób pokazuje życie ludzi w latach 794-1185. Całość czyta się naprawdę przyjemnie i szybko, jednak na koniec lektury pozostaje pewien niedosyt. Będzie on jednak występował tylko u ludzi, którzy już od dłuższego czasu interesują się kulturą Japonii i przeczytali na jej temat już nie jedną książkę. Dla nich publikacja ta będzie wnosić do ich wiedzy zbyt małą ilość nowych i ciekawych informacji, chociaż i tak jest ona warta przeczytania. Szkoda, że w książce, obok przetłumaczonych opowiadań, nie znalazł się co najmniej jeden rozdział, w którym dokładniej można byłoby opisać same demony i bóstwa z nimi powiązane. Pozycja ta doskonale sprawdzi się jednak w przypadku osób, które dopiero zaczynają fascynować się Krajem Kwitnącej Wiśni i chcą poznać tamtejszą mitologię, bez sięgania od razu po bardziej wyspecjalizowane publikacje. Jeśli chodzi o warstwę wizualną książki, prezentują się ona naprawdę dobrze. Okładka jest minimalistyczna i przykuwająca wzrok, czcionka w samym tekście wystarczająco duża i wyraźna. Niestety trochę gorzej wypada strona językowa. W publikacji znajdziemy trochę błędów interpunkcyjnych i literówek. Nie są mocno rażące niedociągnięcia (przypuszczam, że znaczna część czytelników w ogóle nie zwróci na nie uwagi), jednak nie powinny się one znaleźć w poważnej publikacji.