OPIS
Giovanni-Battista Piranesi (1720-1778) był wenecjaninem z urodzenia, a rzymianinem z wyboru. Przez większość życia z wielkim zamiłowaniem w swoich akwafortach dokumentował budowle i ruiny Rzymu w tym czasie w Polsce panował Stanisław August Poniatowski (1732-1798), kolekcjoner dzieł sztuki i miłośnik antyku. Król zebrał w swoim Gabinecie Rycin na Zamku Królewskim w Warszawie wszystkie ryciny Piranesiego, które w 1818 wraz z całymi zbiorami króla zakupiono do założonego wtedy Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego, do kolekcji Wydziału Sztuk Pięknych i Biblioteki Uniwersyteckiej. Po powstaniu listopadowym w 1832 zbiory te, skonfiskowane przez Rosjan, trafiły do Biblioteki Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Do Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego wróciły w stanie niepełnym w 1923, aby w czasie II wojny światowej ponownie ulec redukcji i rozproszeniu na terenie Niemiec. Mimo znacznego zmniejszenia pierwotnej kolekcji królewskiej akwaforty Piranesiego stanowią nadal dużą część odtworzonego po 1945 zbioru Gabinetu Rycin BUW.