OPIS
Jest to książka o przekształceniach dialektyki rozumianych jako przekształcenia samej nowoczesności. We współczesnej filozofii francuskiej dialektyka i nowoczesność przeżywają własną śmierć w podwójnym sensie wyrażenia: umierają lub zdają się umierać, ale też żyją na przekór śmierci i po śmierci. W gruncie rzeczy nie wyszliśmy wcale ani z dialektyki, ani z nowoczesności, chociaż ich kształt i sens ulegają ciągłym przeobrażeniom. Jest to zarazem książka o widmach w kilku sensach słowa, o widmach całości, rozdarcia i rozproszenia, które krążą po myśli współczesnej, oddając niepokoje naszych czasów.