Myślę, że książkę będzie się czytać z takim samym skupieniem, niedowierzaniem i wzruszeniem, jak ogląda się film pod tym samym tytułem, to tym bardziej należy ją przeczytać.
Nie tylko dla wstrząsającej, niesamowitej, chwilami metafizycznej historii, ale i dla poznania nieznanej historii Polski.
A może przede wszystkim dlatego.
W filmie pod tym samym tytułem, pokazanym wczoraj (14.11.2014 r.) w Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie, Henryk Schoenker toczy wolno opowieść o - jak to sam określa - cudach przydarzających się jemu i jego rodzinie, które zdołały ich uratować przed śmiercią w obozie zagłady i pozwoliły wrócić po wojnie do miejsca urodzenia, nomen omen do Oświęcimia.
I skąd po roku obecności zostali wyrzuceni w 1946 roku przez władze komunistyczne do Izraela. Spacerujący ścieżką wspomnień Henryk Schoenker opowiada o obrazach i dźwiękach zapamiętanych w tamtych czasach i nie opuszczających go do dziś. Trudno mu chwilami powstrzymać łzy.
Znakomicie technicznie zrobiony film, uwiarygadnia montażem tą niezwykłą opowieść, pozwala myśleć i czuć obrazami, które widział i czuł dziesięcioletni Henryk.
Reasumując jeśli opowieść zawarta w książce jest tak samo plastyczna, na pewno nie pozwoli na obojętność czytającego, na co nie pozwoli również fakt poznawania nieznanego fragmentu historii II wojny światowej, której ostatnim świadkiem jest jej bohater, Henryk Schoenker.
Podobno nawet Muzeum Historii Żydów Polskich o tym nie miało pojęcia, bo nie posiadało dokumentacji.
Polecam gorąco, bowiem warto poznawać nieznane fragmenty historii Polski.