OPIS

Już w XVI wieku polscy intelektualiści włączyli się w proces reformy Kościoła Zachodniego. Zapoczątkowane 17 sierpnia 1557 roku nabożeństwa ewangelickie w Krakowie przybliżyły myśli reformacyjne nie tylko kołom dworskim, ale również mieszczaństwu, po części skłaniająemu sę ku ideom Lutra. Powstanie ewangelickiego zboru w królewskim mieście związane było z inicjatywą tej części szlachty, która miała na celu szeroko zakrojoną reformę religijną w Rzeczypospolitej - z utworzeniem Kościoła narodowego włącznie - w oparciu o refleksję teologów szwajcarskich. Parafia w Krakowie od swego zarania była miejscem dialogu i współpracy międzywyznaniowej. Jako sygnatariusz Unii Sandomierskiej z 1570 roku stała się społecznością jednoczącą ewangelików wyznania reformowanego i augsburskiego.

Historia ewangelików krakowskich nosi w sobie także znak krzyża. Pod ciosami kontrreformacji zbór znalazł się na skraju egzystencji, ale zmartwychwstał i odrodził się - najpierw w Wielkanocy i Łuczanowicach, potem w Podgórzu - by z początkiem XIX wieku wrócić do królewskiego miasta.

Książka (...) opisuje w dużym skrócie dzieje ewangelików żyjących w cieniu Wawelu. Parafia na przestrzeni całej swej historii wpisywała się aktywnie w życie gospodarcze, intelektualne i artystyczne miasta, zapisując swą obecność biografiami wybitnych jego obywateli. Do rąk czytelników trafia zatem świadectwo tych minionych i obecnych działań, które od ponad czterech stuleci nieprzerwanie pisane jest przez ewangelików krakowskich.

DODATKOWE INFORMACJE

RECENZJEjak działają recenzje?NAPISZ SWOJĄ RECENZJĘ