OPIS
Akcja toczy się wokół Papierowego Kardynała - ta kluczowa postać przywodzi na myśl postać Mefistofelesa z "Fausta" czy "Pana Twardowskiego". Tym samym autorka nawiązuje do znanego w literaturze wątku cyrografu, który bohater zawiera z diabłem. Bohaterowie Ulrike Mint - w zamian za szczęśliwe chwile - decydują się oddać część swojego życia Papierowemu Kardynałowi, który skraca im życie, uwalniając je za to od cierpień.
"Jam częścią tej siły, która wiecznie zła pragnąc, wiecznie czyni dobro" - mówi Mefistofeles u Goethego. Czy posługujący się ciemnymi siłami Kardynał w rezultacie również czyni dobro? Odpowiedź nie jest jednoznaczna - bohaterowie przeżywają najlepsze chwile w swoim życiu, lecz gdy osiągają pełnię szczęścia - muszą umrzeć.
"Długie i beznadziejne cierpienie nie uszlachetnia" - mówi Kardynał, nawiązując do myśli księdza Tischnera. Ulrike Mint nie skupia się jednak na tym filozoficznym zagadnieniu i nie rozwija wątku, koncentruje się za to na przeżyciach głównego bohatera. Feliks - podobnie jak większość młodych mężczyzn w jego wieku - przeżywa fascynację kobietami, erotyką, samochodami i ekskluzywnym życiem - żyje chwilą i czerpie z życia garściami. Tym samym autorka pokazuje, że znając datę swojej śmierci, można żyć szczęśliwie. Kto chciałby przekonać się o tym osobiście, temu pozostaje wyjechać do Rzymu i w ślad za bohaterami udać się na poszukiwanie tajemniczego Kardynała.