OPIS
Jakie czynniki umożliwiały rozwój pisma łacińskiego? Co to była minuskuła karolińska, kursywa gotycka czy bastarda? Jakie były rodzaje duktów pisarskich, techniki pisania i gesty pisarskie? Wznowiony po ponad 25 latach klasyczny i wciąż niezbędny podręcznik z zakresu historii pisma łacińskiego autorstwa jednego z najwybitniejszych polskich historyków, Aleksandra Gieysztora, wyczerpująco odpowiada na wszystkie pytania związane z zagadnieniami paleograficznymi. Autor podaje wnikliwą i przekonywającą pisma łacińskiego w średniowieczu i różne okoliczności jego zmian. Publikacja stanowi niezbędną pomoc przy opracowywaniu źródeł historycznych, analizie pisma dokumentów źródłowych, pokazuje także znaczenie pisma w procesach kulturowych i społecznych wieków średnich. Zawiera wiele rycin przedstawiających rodzaje omawianego pisma. Aleksander Gieysztor (1916–1999), historyk mediewista, uważany za jednego z najwybitniejszych polskich naukowców drugiej połowy XX w. W czasie II wojny światowej działał w konspiracji. Po wojnie do 1975 roku był dyrektorem Instytutu Historii UW. Był sygnatariuszem słynnego Listu 34 intelektualistów do władz. Został wiceprzewodniczącym komitetu odbudowy Zamku Królewskiego, a także jego pierwszym dyrektorem (do 1991 r.).