Książkę czyta się jednym tchem. Jest pełna ciepłego humoru - wybitnie poprawia nastrój:) Główna bohaterka i jej perypetie od razu budzą naszą sympatię, a plejada jej ciekawych i niecodziennych przyjaciół dodaje smaczku całej historii. Nie brakuje tu również wątku miłosnego w dość zaskakującym wydaniu. Cała książka utrzymana jest w takim stylu, jak w przytoczonym na tej stronie fragmencie.

Książka jest literacką katastrofą. Wszystkie opowiadania są wtórne i nudne, pisane na jedną modłę, bez polotu i pomysłu. Całość zawiera konstrukcyjne błędy, jak np. notorycznie powtarzające się fragmenty i opisy. Po tej książce można już zaryzykować stwierdzenie, że Wójtowicz jest autorką jednego tytułu ("Podatek"!), a cała reszta to odcinanie kuponów od zdobytego uznania...

Doprawdy nie wiem jak można napisać takie brednie. A to, że ktoś zdecydował się to żenadę wydać to paranoja. Literatura dla 10-12 latków. Wygrać konkurs na Miss Studentek i wyjechać na stypendium. BEZ ŻARTÓW. Książki nie odłożyłam po pierwszych 10 stronach, jedynie dlatego, że sama studiowałam na Exeter chciałam się przekonać czy autorka cokolwiek wie o mieście...Przy tym nonsensie, nawet dotychczas beznadziejne książki wydają mi się arcydziełami..