Jestem WIELKIM fanem twórczości Granta Morrisona, jednak po lekturze "Misterium" miałem mieszane uczucia. Albo scenarzysta przesadził z mistyczną tajemniczością, albo ja jestem zbyt tępy żeby zrozumieć tę opowieść i jej przesłanie? Mimo wszystko jest w tym religijno-psychodelicznym kryminale coś co powoduje uścisk w gardle.
Wizualnie komiks prezentuje się znakomicie. Format "zeszytowy", miękka okładka, papier kredowy. Artysta Jon J. Muth również spisał się na medal. Jego malarstwo świetnie oddaje klimat historii Morrisona.
Paczka dotarła do mnie szybko i bezproblemowo.

Na pewno należy docenić rysunki, choć bardziej by tu pasowało słowo "ilustracje", czy nawet "obrazy". Malarskość albumu dobrze współgra z opowiadaną historią, podkreśla jej oniryczność, ulotność. Kadry są ciekawie skomponowane, niekiedy niebanalnie, jednocześnie nie tworzą "pseudartystowskiego" chaosu. Sama historia zaczyna się znakomicie - od śmierci Boga. Temat to poważny, wymagający wybitnych zdolności narracyjnych, a tych - niestety trochę zabrakło. Opowieść rozwija się dobrze, atmosfera tajemnicy, niekiedy nawet grozy, jest poprawnie wykreowana. Niebanalne są też pytania, które stawia przed czytelnikiem. Przyznaję jednak, że zakończenie, ze swoją - jak rozumiem zamierzoną - niejasnością, nie bardzo mnie przekonało. Jeszcze raz potwierdza się zasada, że wymyślić zagadkę jest nie tak trudno, sztuka zaczyna się dopiero wtedy, gdy należy ją dobrze wyjaśnić, a jeśli tego wyjaśnienia brak, to uzasadnić, dlaczego. Tutaj się to moim zdaniem nie udało. Co nie zmienia faktu, że komiks "Misterium" wart jest lektury, na pewno nie będzie to czas stracony.