Pierwszy tom „W głowie Sherlocka Holmesa” zostawił nas w połowie śledztwa i w połowie całej opowieści. Więc pora na ciąg dalszy. I zabawa nadal jest świetna, a historia wciąga. I wcale nie trzeba być miłośnikiem najsłynniejszego detektywa świata, by dać się wciągnąć w ten komiks. A jego twórcy zadbali o to, by zadowoleni byli miłośnicy kryminałów, thrillerów, sensacji, a nawet horroru. Więc dobrze jest i to bardzo, bardzo ładnie to też wydane. I co tu chcieć więcej?

Album W głowie Sherlocka Holmesa tom 2 bezpośrednio kontynuuje sprawę, która tak mocno zaangażowała detektywa (i przy okazji czytelników) prowadząc ją do ostatecznego rozwikłania. Sherlock wraz z doktorem Watsonem ciągle są na tropie siarkowego maga, który dość poważnie zagraża ministrowi koloni brytyjskich. Tym razem tytułowy bohater trafił na naprawdę godnego i co najważniejsze groźnego przeciwnika. Za wszystkimi wydarzeniami, których jest on świadkiem, kryje się bowiem coś tajemniczego (co mocno przyciąga uwagę odbiorcy komiksu). Pierwszy tom serii był wyśmienity, a kontynuacja dyptyku wcale od tego poziomu nie odbiega. Mamy więc tutaj do czynienia z naprawdę rewelacyjnym zwieńczeniem tajemniczej kryminalnej historii, która powinna zachwycić każdego fana twórczości Arthura Conana Doyle’a. Rewelacyjność i rewolucyjność tego tytułu przejawia się w sposobie ukazania zarówno samej sprawy kryminalnej, jak i tytułowego bohatera. W przeciwieństwie do dziesiątek (jeśli nie setek) innych dzieł poświęconych Sherlockowi, tu dosłownie zanurzamy się w jego niezwykłym, można nawet rzec lekko szalonym umyśle. Wraz z nim analizujemy ślady, stawiamy nowe hipotezy, zestawiamy ze sobą pewne wskazówki. Wszystko to prowadzi nas do wielkiego finału i rozwikłania całej kryminalnej tajemnicy. Treść ta potrafi być nie tylko urzekająca, ale również mocno angażująca. Wręcz można byłoby tu napisać, że mamy do czynienia z komiksem VR, gdzie tak mocno zanurzamy się w świat przedstawiony, że stajemy się jego częścią. Nie wszystko jest tutaj jednak perfekcyjnie idealne. Kolejne wydarzenia następują po sobie w bardzo szybkim tempie. Na pewno nie pozwala to czytelnikowi nawet na ułamek sekundy nudy. W niektórych fragmentach opowieść jednak wręcz prosi się o pewne zwolnienie i poświęcenie trochę więcej miejsca niektórym zaprezentowanym elementom...