Zaczyna się nowy rozdział „Strażników Galaktyki”, a ja jakoś tak niepewnie do niego podchodziłem. I to mocno. Bo z jednej strony Al Ewing za sterami, a ten gość pokazał nam, jak się robi „Nieśmiertelnego Hulka”. Z drugiej zaś… no ten sam Al Ewing, który zawiódł mnie, gdy pisał „Avengers”, a w kosmicznych klimatach na kolana nie powalił chociażby przeciętnym „Znajdujemy ich, gdy już są martwi”. A tu znów drużynowa historia, a ten mu nie szły, kosmiczna, więc… Ale całkiem fajnie mu to wyszło, z całkiem miłą szaloną nutą i większą powagą, niż to ostatnio w serii mieliśmy.

I kolejny tom „Kaczogrodu” wskoczył na sklepowe półki. A wraz z nim kolejna porcja klasycznych, bo pochodzących z drugiej połowy lat 40. XX wieku komiksów Carla Barksa. W skrócie, autentycznie wspaniała rzecz. Coś, co uwielbiam od dziecka, bo Barksa w „Kaczorach Donaldach” czytałem od najwcześniejszych lat i uwielbiać nie przestałem, bo wciąż to rewelacyjne jest. I ponadczasowe. Ot dla każdego i dla wszystkich.