W końcu nadeszła ta chwila. Dziewiąty zbiorczy tom „Usagi Yojimbo Sagi” to ostatni tom z klasycznymi, czarnobiałymi historiami. W skrócie, rzecz dopełnia kolekcji liczącej już łącznie 12 tomów. I tylko szkoda, że ta księga, choć cały cykl oparty był na „Usagi Yojimbo: Omnibus collections”, została w stosunku do niej okrojona o dobre dwieście stron, na których w oryginale znalazły się wspólne przygody długouchego samuraja i żółwi ninja w postaci „Usagi Yojimbo/Teenage Mutant Ninja Turtles: The Complete Collection”.

Stan Sakai opisując losy tytułowego ronina, dosyć często umieszczał u jego boku całą gamę ciekawych i dobrze zaprojektowanych postaci drugoplanowych. W historiach składających się na album Usagi Yojimbo Saga #9 schemat ulega pewnej dość znaczącej przemianie. Pierwszoplanową rolę odgrywa tutaj bowiem inspektor Ishida, do którego dodatkiem jest Usagi. Dzielny królik nie traci jednak na znaczeniu, nadal pełni on bardzo ważną funkcję w prezentowanych wydarzeniach. Ponadto odstąpienie pierwszego planu innemu bohaterowi pozwala twórcy jeszcze lepiej i jeszcze ciekawiej zaprezentować Usagiego i jego mocno złożony charakter. Wspomniana dwójka postaci ma tutaj pełne ręce roboty. Wraz z czytelnikiem rzucają się oni bowiem w gąszcz zagadek i tajemnic do rozwikłania. W kolejnych rozdziałach lawirujemy tutaj pomiędzy starciem z parą znajomych złodziei, odkryciem planów wielkiej korupcji, śmiercią ważnej osoby po spożyciu pewnej niebezpiecznej ryby, pomocą pięknej niewieście, walką z niebezpiecznym gangiem czy próbą wyjaśnienia tajemnicy pewnej książki. Zakres tematyki jest tu dość szeroki, co pozwala autorowi zapewnić czytelnikowi szeroką formę rozrywki. Znajdą tutaj coś dla siebie miłośnicy kryminałów, tajemnic rodem z powieści detektywistycznych, widowiskowej akcji czy typowo samurajskich klimatów. Każda z historii zawiera mniej lub bardziej wyrazisty element, który łączy się w większą całość. Postępująca i rozwijająca się fabuła daje więc czytelnikowi dużą frajdę z lektury. Co do samych spraw prowadzonych przez dwójkę bohaterów, nie można im niczego zarzucić. Są one ciekawie, dobrze łączą widowiskowość, tajemniczość i lekką dawkę humoru. Stan Sakai ponownie łączy również elementy japońskiego folkloru czy historii z całą masą popkulturowych nawiązań/wstawek. Przewracając kolejne strony komiksu, baczne oko miłośnika „dobrej popkultury” dostrzeże wiele ciekawych i nie zawsze jednoznacznych inspiracji. Scenariusz skrywa także szereg o wiele bardziej złożonej treści, którą czytelnik będzie musiał odsłonić samemu (co jest bardzo charakterystyczne dla serii).