Czekałem na to nawet nie wiedząc, że czekam. Bardzo miłe zaskoczenie.

eech.. czemu wcześniej o tym nie wiedziałem:/

Zachęcam do mojej recenzji wideo: https://youtu.be/DR4_d6L_Amg Moje krótkie podsumowanie: mimo kultowości tego komiksu podchodziłem do niego ze sporym dystansem - bo to krótkie, bo to czarno-białe i jakieś takie dziwne. Ale pozytywnie się zaskoczyłem, niesamowite ujęcia, angażujące, choć krótkie historie i gratka dla kolekcjonera. Ale dla kogo nie jest ten komiks? Jeśli nie lubicie krótkich historii, tylko jedną, spójną opowieść, pełną intryg, to raczej komiks nie dla Was. Choć, być może tak jak ja wsiąkniecie w niego pomimo tego. Jeśli lubicie baśniowe klimaty, fantasy okraszone czarnym humorem, ale też nie rzadko ciekawą, błyskotliwą puentą to zdecydowanie komiks dla Was.

Krótkie baśniowe, klimatyczne opowieści. Cudeńko. Jakieś konotacje? Może trochę "Armie zdobywcy" Gala, chociaż inny styl, inne opowiastki, ale oba komiksy łączy czerń i biel i świetne rysunki. Kupujcie póki nakład nie wyczerpany jeszcze, bo rozchodzi się bardzo szybko. I oby też szybko pojawił się 2 tom.

Szybka matematyka. Na ten tom składa się 11 krótkich opowieści. Prawdziwy artysta potrafi zamknąć swoją historię na 5 stronach, gdzie zwykły pisarz rozpisałby ją na 30, a też zaznaczyć trzeba, że nie są to opowiastki głupie. Toppi to uczynił i zaoferował czytelnikom mieszankę prawdziwej historii, folkloru i wspaniałej fantazji, którą przenosi na papier. Można powiedzieć, że startujemy od „dziecięcej baśni” by po chwili poczuć klimaty Braci Grimm (na sterydach), bo jak nazwać inaczej opowieść o Krullu, który jest przez małżonkę zmuszony do podkradania dzieci na kolację (bo tej chce się gulasz jeść). W innej historii mamy miłą rodzinkę na pikniku, która spotyka czarownicę i tam już sprawy przybierają gorszy obrót. Narracje są ponadczasowe i mają w sobie nutkę koszmaru, a biorąc pod uwagę fakt, że powstały w większości w latach 80, to wzbudza jeszcze większy szacunek. Zbiór ten utwierdza tylko w przekonaniu, że Toppi był prawdziwym mistrzem filmowego opowiadania historii. Jego technika z wykorzystaniem cieni w tworzeniu każdej krótkiej historii jest fantastyczna. Jego pociągnięcia pędzlem, zahaczającym niekiedy o głęboką abstrakcję, są bardzo szczegółowe, a umiejętne użycie czerni i bieli zawsze będzie najczystszym sposobem tworzenia szkiców, które tworzą historię. Czuć tutaj, że jego strony oddychają. Detale są skompresowane w mniejsze formy, ale sugerować potrafią tak wiele, bo to w końcu prawdziwy majestat pejzaży, który emanuje znaczeniem. Lecz dużo też tutaj trzeba czytać między wierszami. Myślę jednak, że bystrzejszy czytelnik wyłapie szereg znaczeń i odniesień. Okładka mogłaby sugerować taką baśń dla najmłodszych, to nic bardziej mylnego. Historie te są przesiąknięte mrokiem i smutkiem. Czekam z niecierpliwością na dalsze tomy kolekcji!

Zaczarowany świat to mój pierwszy kontakt z twórczością Sergia Toppiego. Po zapowiedziach spodziewałem się czegoś zupełnie innego, oczekiwałem raczej surrealistycznych, niedopowiedzianych utworów, chaotycznych zarówno w treści jak i formie. Do lektury przystąpiłem z mieszanymi uczuciami. Tymczasem album zaskoczył mnie pozytywnie. Bardzo pozytywnie. W Zaczarowanym świecie obrazy zmieniają się jak w kalejdoskopie. Znaleźć tu można klasyczne opowieści niesamowite, makabryczne komedie, baśnie, a także utwory nastrojowe i refleksyjne. Otwierające album Las Brocélan i Black and Tans to właśnie "ghost stories", których nie powstydziliby się tacy mistrzowie gatunku, jak np. Algernon Blackwood, William Hope Hodgson czy M.R. James. W Solitudinis Morbus autor cofa się dalej na chronologicznej linii czasu opowieści grozy. Utwór jest szczegółowym studium rozpadu ludzkiej osobowości. Główny bohater - latarnik, pogrąża się w świecie złudzeń, urojeń ulegającego coraz silniejszej degeneracji umysłu. Opowieść pozbawiona jest elementów nadnaturalnych. Niezwykłe zjawiska są jedynie wytworem wyobraźni protagonisty. Sądzę że mistrz opowiadań psychologicznych - Edgar Allan Poe, bez wahania podpisałby się pod Solitudinis Morbus. Krull i Grzyby odsłaniają odmienne - groteskowe i krwawe oblicze Zaczarowanego świata. Pierwsze skrzypce gra tutaj czarny, wisielczy humor. Z jedenastu przedstawionych historii, te dwie najmniej mi się podobały. Doceniam przewrotne poczucie humoru autora, niemniej jednak wydaje mi się że lepiej odnajduje się on w bardziej nastrojowej i refleksyjnej stylistyce. Król i kruk na skrzydłach tytułowego kruka przynoszą rozważania nad czasem i przemijaniem. Jedna z najciekawszych prac zebranych w albumie. Nostalgiczna i poruszająca. Warto jeszcze wspomnieć o Aioranguaq, Wyspach Pribyłowa i Pomniejszym bogu. Trzech zupełnie różnych opowiadaniach o ogromnym potencjale. Pierwsze to fantastyczna baśń z dalekiej północy. T`ytułowy Aioranqguaq, próbuje odzyskać imię, które utracił. Na zaledwie dwudziestu stronach Toppi opowiedział epicką historię. Materiał jak znalazł na film lub miniserial. W wyspach Pribyłowa mróz nie odpuszcza, a autor udowadnia że nie warto polować na foki, o czym na własnej skórze przekona się jeden z myśliwych - Kirył. Miłośnicy "Na wodach północy" i "Terroru", poczują się jak w domu. Pomniejszy bóg to opowieść snuta przez nieznacznego bożka. Historia konfrontacji tracącego wpływy bóstwa z człowiekiem. Zwieńczona zakończeniem rodem ze starych powieści science-fiction. Całości obrazu dopełniają Hortruge i Puppenherstellerstr. Nie zrobiły na mnie jednak szczególnego wrażenia, warto jednak wspomnieć, choćby z kronikarskiego obowiązku. Graficznie Zaczarowany świat wypada znakomicie. Sergio Toppi nie bez powodu okrzyknięty został mistrzem sztuki sekwencyjnej, Mistrzem przez wielkie "M". Artysta z zabójczą precyzją operuje piórkiem portretując swoich bohaterów, fenomenalnie przedstawia zarówno naturę, jak i architekturę oraz istoty nadprzyrodzone. Każde opowiadanie jest popisem wirtuozerii Toppiego. Majestatyczny i tajemniczy las Brocélan kusi obietnicą chłodnego cienia. Strzeliste klify Solitudinis Morbus wyniośle trwają na swym odwiecznym posterunku, a niedostępne, ośnieżone szczyty Pomniejszego boga, z milczącą obojętnością przyglądają się zmaganiom człowieka z bogiem skazanym na zapomnienie. Osobne słowa uznania należą się ludziom i ich charakterom. Toppi z niebywałym kunsztem oddaje emocje - złość, nienawiść, smutek, zadumę, strach, zdziwienie, chciwość, zazdrość i wiele innych. Zwierzęta to kolejny popis mistrza. Trudno nie zachwycić się fokami, krukiem i ropuchą. Zaczarowany świat to najprawdziwsza uczta dla oczu, uczta długa i zróżnicowana, pełna wysmakowanych detali. Fabularnie intrygujący, wizualnie oszałamiający - taki właśnie jest Zaczarowany świat. Stawiam więc sobie pytanie 9 -wybitny, czy już 10 - arcydzieło? Najbezpieczniej byłoby postawić 9 z plusem. Ostatecznie jednak zdecydowałem się na 10. Nawet utwory które specjalnie mnie nie urzekły, wnoszą swoją jakość i dopełniają obrazu całości, a nieprzemyślane zmiany w strukturze albumu mogłyby przynieść więcej szkody niż pożytku. Zatem solidna dycha. Mam nadzieję że czytelnicy dopiszą i wydawnictwo Lost in Time, zdecyduje się na publikację następnych tomów kolekcji Toppiego. Nie mogę się już doczekać kolejnych podróży z mistrzem.

Jak w tytule... Polecam

Sergio Toppi to wielkie wyżyny sztuki komiksowej. Cieszę się , że ta kolekcja w końcu ukazuje się po polsku - to absolutne "musisz mieć" jeśli kochasz komiks.

Będzie dodruk ???

No i proszę, jak jest rzecz wybitna i popyt na rynku to można zrobić dodruk bez widma bankructwa. A nie ściemniać jak pewne konkurencyjne wydawnictwo.

Autor ma bardzo niespotykaną umiejętność różnicowania fizjonomi postaci nie popadając w karykaturalizm . 99% rysowników świata rysuje wszystkie swoje ludki tak samo z niemalże identycznymi rysami twarzy. Tutaj mamy do czynienia z "szefem wszystkich szefów" rysunku. Czapki z głów. Jakbym uczył rysunku to bym kazał studentom brać przykład z tej serii. To jest sztuka tak rysować, ponieważ nawet skopiować takie rysunki jest trudno. Scenariusz również na bardzo wysokim poziomie. 10/10.