O trzecim tomie „Świateł północy” nie da się powiedzieć nic nowego. Wszystko, co odnosiło się do poprzednich dwóch albumów z serii, odnosi się też do tego. Komu zatem spodobała się ta prosta, lekka, ale całkiem przyjemna rozrywka, graficznie wyglądająca jak kopia filmu „Mój brat niedźwiedź”, będzie zadowolony z ciągu dalszego. A kto nie dał się jej porwać, porwać się nie da również i teraz.