Kolejna z nowości dla dzieci od wydawnictwa Egmont, jakie w czerwcu trafiły na polski rynek, to również kolejna sympatyczna propozycja dla młodych miłośników fantastyki. I jednocześnie także kolejne dzieło w klimatach, jakie znamy chociażby z „Czaroliny” czy „Pozytywki”. A że trzyma podobny do nich poziom, ci, którym przypadły do gustu, będą także zadowoleni i tym razem.

,,Światła północy. W dolinie trolli’’ to pierwszy tom nowej komiksowej serii dla najmłodszych czytelników. A jako, że mam do niej słabość, nie mogłam sobie odmówić sprawdzenia również tego tytułu. Dlatego dziś zapraszam do poznania Sonji wraz z którą wyruszymy w podróż do magicznej krainy, gdzie czekać na nas będą gadające zwierzęta, trolle, wikingowie i rzecz jasna masa przygód. W dniu swojej konfirmacji, od nieco ekscentrycznego wujka, Sonja otrzymuje w prezencie starą broszkę. Dziewczyna nawet nie podejrzewa, że jeszcze tej samej nocy jej dom odwiedzi niezwykły gość pragnący ją odzyskać. I tak stara brosza staje się przyczyną wyprawy do magicznego świata, w którym żyją istoty znane ze skandynawskich mitów i legend, a na Sonję czeka wiele przygód. Sonja, główna bohaterka komiksu to młoda dziewczyna, której w głowie jazdy konne, niesamowite historie i chęć daleki wypraw. Jak się nietrudno domyślić nie wywołuje to radości u jej najbliższych. Na szczęście jednak niespodziewane spotkanie sprawia iż dziewczyna może dać upust swoim pragnieniom i wyrusza w nieznane, ku magicznej przygodzie. Jako bohaterka Sonja daje się poznać jako miła, otwarta na świat dziewczyna, która szybko adaptuje się do nowej rzeczywistości w jakiej się znalazła. Z ważnych postaci mamy także Espena – mieszkańca magicznej krainy, dzięki któremu dziewczyna rozpoczyna swoją niezwykłą przygodę. Postać której kreacja i wątek wydały mi się mocno inspirowane ,,Piotrusiem Panem’’. Chłopak choć troskliwy względem dziewczyny jest też odważny i zadziorny, posiadający swoją bandę ,,zgubionych chłopców’’ – tutaj będący mała grupą trolli. Jest także wątek zaciekłego wroga – wikinga, którego ręką nakarmił morskiego węża, który od tamtej pory nieustannie tropi ofiarę w której krwi się rozsmakował. Sami przyznacie, że skojarzenia z Piotrusiem, nie są bezpodstawne. Malin Folch bawi się więc znanymi motywami, otulając je klimatami magicznej Norwegii, tutejszą kulturą i wierzeniami. I muszę przyznać, że robi to na tyle sprawnie, by móc jej wybaczyć te jawne inspiracje, a wręcz odłożyć je na bok i po prostu cieszyć się lekturą. Bo jest czym. Mamy wielu sympatycznych bohaterów, wiemy kto jest tym złym, w którym przyjdzie nam się mierzyć, całość oprawiona została klimatycznym miejscem akcji, ni brak tu też magii. A fakt, że wszystko to mocno trąci pozycjami spod szyldu Disneya myślę, że akurat dla młodszych odbiorców będzie to jedynie zaletą. Skojarzenia z pozycjami Disneya powoduje również kreska. Bohaterowie zarówno z wyglądu jak i z charakteru mogą przywodzić na myśl popularne postacie tego studia, ale już szalę przeważył niedźwiedź imieniem Bjornar, którego w pierwszej chwili wzięłam za Kenaia z filmu ,,Mój brat niedźwiedź’’. Nie ukrywam, że aż przerwałam wtedy lekturę by sprawdzić czy autorka nie współpracowała przy tej bajce, ale szybko rozwiałam te wątpliwości, biorąc pod uwagę iż urodziła się w 1993 roku, a ,,Światła północy to jej debiut’’. Czy owo podobieństwo jest wadą? To już zależy. Mi osobiście to aż tak nie przeszkadzało. Komiks jest jednocześnie prosty, ale nie pozbawiony uroku. Jeżeli do czegoś bym się już miała przyczepić to miejscami postacie za bardzo odznaczały mi się od tła, co wyglądało dość nienaturalnie. ,,Światła północy’’ dały się poznać jako bardzo ,,disneyowa’’ pozycja. I choć mamy tu do czynienia z klasyczną historią, której elementy znamy już z innych tytułów, to nie mogę zaprzeczyć, że lektura komiksu sprawiła mi sporo radości. Bo historia młodej Sonji otula czytelnika magicznym klimatem i wciąga, jednocześnie składając obietnicę niesamowitych przygód jakie będą na nas czekać w kolejnych tomach. I ja w tą obietnicę chcę wierzyć :) Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.

Historia komiksu skupia się na młodej dziewczynie o imieniu Sonja. Sporą część jej wolnego czasu wypełniają konne przejażdżki po okolicznych lasach. Jej życie jest więc spokojne i w miarę ułożone. Nie spodziewała się więc tego, że stanie się bohaterką przygody, której już nigdy nie zapomni. Wszystko zaczęło się od prezentu, który otrzymała od bardzo dawno niewidzianego wujka. Była to piękna i tajemnicza zapinka Wikingów. Okazało się, że pochodzi ona z alternatywnego fantastycznego świata, w którym zwierzęta porozumiewają się ludzką mową, a w lasach grasują potężne trolle. To właśnie do tej krainy zostaje ona zabrana przez pewnego elfa, aby zmierzyć się ze swoim przeznaczeniem. Mamy tutaj do czynienia z porcją przyjemnej, lekkiej i prostej fantastyki, która powinna zaciekawić młodszego czytelnika. Bogaty i złożony kolorowy magiczny świat wypełniają gadające zwierzęta rodem Disneyowskich bajek, Wikingowie o niebywale łagodnym usposobieniu i trolle, które co prawda są trochę mroczne, ale na pewno nie można się ich bać. Dodatkowo pierwszy tom serii wypełnia solidna szczypta satyry w stylu Piotrusia Pana i głębsza treść odnosząca się do przyjaźni i szanowania natury. Teoretycznie nie ma więc tutaj niczego co nie pojawiłoby się w dziesiątkach innych podobnych dzieł. Tytuł znacząco jednak wyróżnia niesamowity „północny” klimat, którym autorka Maliny Falch operuje w mistrzowski sposób. Kolejnym bardzo ważnym elementem tytułu, który dodatkowo wyróżnia komiks na tle konkurencji, jest przepiękna oprawa graficzna. Artystka niesamowicie dobrze radzi sobie z ruchem i dynamiką istotnych scen, świetnie również prezentuje kontrast światła, mroku i koloru. To wszystko staje się częścią rysunków przyrody, które prezentują się niczym z kartki pocztowej i mocno zachwycają. Malownicze pejzaże dotyczą zarówno świata realnego (z początku komiksu), jak i magicznej krainy, do której przedostaje się młoda bohaterka. Stanowią one tło większości kadrów, na których pojawiają się ludzie czy zwierzęta, nadając im znaczącej głębi.