Nie oczekuję wiele po gwiezdnowojennych komiksach. Wiadomo - chodzi o niezobowiązującą rozrywkę i kolejną wizytę w odległej galaktyce. „Szczęście i los” to jednak rzecz fatalnie napisana - składa się wyłącznie z klisz (a w zasadzie z klisz klisz - Aphra to nieudolna kopia Lary Croft, która z kolei stanowiła przecież żeński wariant Indiany Jonesa) i fabularnych niedorzeczności. Ani to ciekawe, ani dowcipne, ani utrzymane w klimacie „Gwiezdnych wojen” - wygląda toto jak jakaś generyczna space opera napisana na kolanie przez trzynastolatka. „Zaginione miasto”, którego odszukanie jest łatwiejsze niż własnej łazienki. Najeżone absurdalnymi pułapkami na intruzów oczywiście. Złoczyńca banalny i przewidywalny do bólu zębów. Absurdalne relacje między bohaterkami. Komiks jest nie tylko wtórny, ale po prostu całkowicie niepotrzebny. I piszę to jako fan uniwersum, który na wiele jest w stanie przymknąć oko. W zasadzie jedyna zaleta to kolekcja alternatywnych okładek na końcu. Stanowczo odradzam.