Najnowszy tom „Lucky Luke’a” na polskim rynku to powrót do początków istnienia serii. Powrót do czasów, gdy pracował nad nią sam Morris, szata graficzna nie miała jeszcze tak wykształconego charakteru, a scenariusze nie zawierały w sobie tej słynnej z późniejszych części satyry. Wciąż jednak, choć to nie to, co za czasów dyżuru Goscinnego nad tytułem, kawał dobrej, ponadczasowej rozrywki wartej polecenia i poznania.

Pierwsze tomy przygód rewolwerowca szybszego od własnego cienia pisane i rysowane przez Morrisa, to już historyczna ramotka. Polecam jedynie zagorzałym fanom.

Na dzielnego kowboja przemierzającego niebezpieczne tereny Dzikiego Zachodu, czeka właśnie nowe wyzwanie. Luke decyduje się objąć posadę szeryfa w Red City. Miejscu, w którym stróżowie prawa mają pełne ręce roboty i dość często kończą oni niezbyt dobrze. Już samo dostanie się do tego miasteczka, nastręcza bohaterowi sporo problemów. Później będzie tylko gorzej i bardziej widowiskowo. Okoliczni bandyci na czele ze swoim szefem, którym jest tytułowy Pat Poker, nie mają bowiem zamiaru podporządkować się nowej władzy. Nie wiedzą oni jednak, że tym razem przyjdzie im się zmierzyć z kimś więcej niż tylko kolejnym zwykłym „szeryfem”. Ponowne spotkanie przywódcy bandytów i LL następuje w drugiej dostępnej tutaj historii zatytułowanej Zamieszanie w Tumbleweed. Luke trafia w niej do pewnego miasteczka zarządzanego przez znanego rewolwerowca. Niedługo później na miejscu pojawia się Pat Poker, który zawiązuje sojusz przeciwko Lukowi. Kolejny jednak raz nie docenia on szybkości kowboja, który już wielokrotnie wychodził obronną ręką z całej masy poważnych kłopotów. Dostępne tutaj historie powstały pierwotnie na początku lat 50-tych. Jest to dość mocno widoczne w ich pewnej surowości i oferowanym klimacie. Mamy tutaj do czynienia z początkami serii, która dopiero szukała swojego właściwego stylu/formy. Morris serwuje czytelnikowi tylko i aż przyjemną w odbiorze dawkę komiksowego westernu gdzie lekki humor przeplata się ze scenami akcji. Czyli dokładnie tym, czego oczekiwał czytelnik w tamtym okresie. Nie znajdziemy więc tutaj typowej dla późniejszych odsłon warstwy edukacyjnej czy prób nakreślenia głębszej fabuły. Nie zmienia to jednak faktu, że pomimo swojej „prostoty” komiks czyta się bardzo przyjemnie i zapewnia on należytą dawkę rozrywki. Dla największych fanów cyklu tytuł może stanowić również bardzo ciekawe studium rozwoju marki (zarówno pod kątem fabuły, jak i rysunków).