Po dłuższej przerwie w końcu dostajemy trzeci zbiorczy tom przygód Jeża Jerzego. I jest to tom ważny z kilku powodów. Przede wszystkim dlatego, że mamy tu do czynienia z naprawdę świetnym komiksem dla dojrzałych czytelników, lubiących dobry humor, nie bojących się wulgaryzmów czy ceniących satyrę. Ale poza tym dostajemy ostatnie trzy albumy wydane swego czasu przez Egmont (poza towarzyszącym filmowi „Jeż Jerzy na urwanym filmie”), w tym część zerową, przedstawiającą nam najwcześniejsze przygody pyskatego jeża. A wszystko to w zbiorczym tomie, który powinien znaleźć się na półce każdego miłośnika polskich komiksów.

Tytułowy Jeż Jerzy to kultowa postać rodzimego komiksu, którą potrafi docenić naprawdę wielu miłośników tego rodzaju popkultury. Dla wielu osób jest on prawdziwą „gwiazdą”. Niestety nadal kolczasty bohater nie osiągnął szczytu możliwości swojej popularności. Jeszcze trochę mu brakuje, aby zrównać się poziomem rozpoznawalności z takimi tuzami jak: Kajko, Kokosz, Kapitan Żbik, Tytus, Romek i oczywiście A’Tomek. Wszystko jednak jest na dobrej drodze, a biorąc pod uwagę jego stosunkowo „młody wiek”, przyszłość maluje się w naprawdę pozytywnych barwach. Pomocne w wypromowaniu go do miana „supergwiazdy” są wydania zbiorcze jego przygód, które pojawiają się nakładem wydawnictwa Kultura Gniewu. Na trzeci tom zbiorczych przygód Jeża Jerzego, składają się trzy oddzielne historie: „Człowiek z blizną”, „Jeż Jerzy musi umrzeć” i „Dokument”. Całe trio to gargantuiczna dawka absurdalnego poczucia humoru, niesamowita porcja satyry, treści przełamujące poprawność polityczną, teksty, od których potrafią zwiędnąć uszy czy sceny zdecydowanie klasyfikujące się do ograniczeń 18+. To jednak zaledwie wierzchołek tego, co w swoich komiksach umieścili Rafał Skarżycki (scenarzysta) i Tomasz „Lew” Leśniak (rysunki). Jak mało kto potrafili oni bowiem z tej absurdalnej popkulturowej mieszanki wydobyć dodatkowo naprawdę ciekawy i niebywale trafny obraz przełomu wieku osadzony w swojskich realiach. W przypadku dwóch pierwszych historii wiele o samej treści mówią ich tytuły. Jeśli ktoś jest miłośnikiem szeroko pojętej popkultury, na pewno zauważy pewne filmowe alegorie. Dość często nawiązania do innych dzieł nie są tutaj nazbyt subtelne i dosłownie walą czytelnika prosto w twarz, tak by przypadkiem czegoś nie przegapił. „Człowiek z blizną” to najdłuższa i najbardziej zwarta z umieszczonych tutaj historii. Losy Jeża Jerzego łączą się tu z rosyjskim najemnikiem Pietią Pawłowem. Doświadczony wojak pragnąc, zarobić trochę grosza postanawia przyjąć zlecenie na pewnego człowieka. Zadanie miało być banalnie proste dla kogoś, kto spędził wiele czasu na wojnie. Pewnie by tak było, gdyby nie fakt, że ochroniarzem celu jest Jeż Jerzy. Oznacza to tylko jedno: krew będzie lała się strumieniami, trup będzie ścielił się gęsto, a bluźnierstwa będą latać na około we wszystkich kierunkach. W „Jeż Jerzy musi umrzeć” mamy do czynienia z porcją krótkich mini historyjek gdzie motywem przewodnim jest „śmierć”. Nie zabrakło tutaj oczywiście humoru, popkulturowych odniesień, „akcji” 18+ i gościnnego występu kilku znanych postaci. Na sam koniec w rozdziale „Dokument” mamy zaś okazję zobaczyć dawkę najstarszych przygód kolczastego bohatera, z których to lepiej poznajemy jego oblicze i późniejszą „ewolucję”.