Moim zdaniem jest to najlepszy tom "Thorgala" od czasu "Błękitnej zarazy" (25 tom), a może nawet od czasu "Władcy gór" (15 tom).

Komiks bardzo fajny, polecam.

Rzeczywiście, zgadzam się z powyższymi komentarzami że ten Thorgal pod względem scenariusza od Yann'a jest super zbudowany i przedstawiony. Rysunki są super od pana Vignaux, ale brakuje im wyrazistych kontur, przez co twarze postaci są jakby mniej czytelne. Piąta gwiazdka za to, że dawno takiego Thorgala nie oglądałem, i za okładkę. Możliwe że pan Mariusz K. ma rację, co do porównania z wcześniejszymi częściami.

Jest to kolejny świetnie wydany tom Thorgala. Ma to coś, ale strasznie trudno przebrnąć przez fabułę. Ale komiks warty uwagi i zakupu :D

Ten i poprzedni (Pustelnik...) to najlepsze tomy co najmniej od pożegnania się z serią przez Van Hamme. O ile po poprzednim nie można było jednoznacznie odpowiedzieć czy to nie przypadkowy dobry strzał o tyle teraz widać, że to już tendencja zwyżkowa. Komiks na pewno nie tak dobry jak tomy do Klatki włącznie ale o wiele lepszy niż cała saga Sentego i wszystkie serie poboczne. Kto czekał na lepsze czasy dla serii, już czekać nie musi. Thorgala znowu można czytać z uśmiechem na ustach i bez zgrzytania zębami. Znowu pojedyncze zamknięte historie z rodziną jako najważniejsze dobro, Thorgal jako honorowy i prawy wzór cnót wszelakich... - może to i proste ALE dla mnie tyle wystarcza. Dla nie-fanów serii: 3 gwiazdki, w porównaniu do najlepszych 15 pierwszych tomów serii - pewnie tylko 4 gwiazdki, dla kogoś jak ja wychowanego na Thorgalu kto serii nie przestał czytać nawet w mizernych latach Sente - powrót jakości na 5 gwiazdek!

Rodzinna opowieść, która od dawna nie była razem, opowiedziana w sposób klasyczny jak przystało na przygody Thorgala. Umówmy się, szału nie ma. Historia ma potencjał na przyszłość, która może być punktem wyjściowym do nowych przygód w "uniwersum". Poprzedni album był lepszy, ciekawszy, miał to coś, co zafascynowało mnie w Thorgalu, dawno, dawno temu. Tajemnica. W którym kierunku to pójdzie, czas pokaże, byle by to nie poszło w odwrotnym o zamierzonego przez Van Hamme-Rosińskiego. Przygód niezwiązanych z polityką. Obecnie, tak zwanej, poprawności politycznej. Niektóre rzeczy są zadziwiająco niepokojące, które są nachalne i pozbawione merytorycznej treści. Zobaczymy, czas pokaże. W dalszym ciągu uważam, że Thorgala powinien rysować Roman Surżenko a scenariusz napisać Jean Van Hamme. Brak wyrazistego konturu u Vignaux jest nieznośny.