*PLUSY: Szata graficzna (wydanie w twardej oprawie).*MINUSY: Scenariusz, Kreska.*WERDYKT: Ktoś mógłby zapytać, w jakim celu został wydany ten album? Oczywiście dla pieniędzy i nic w tym dziwnego, bo kultowe rzeczy muszą generować duży zysk, co jest zrozumiałe w biznesie. Tylko dlaczego czytelnik (fan) traktowany jest jak idiota, który ma to kupić i cieszyć się, że wydawca mu to umożliwił:). Gdybym mógł usiąść w księgarni i przeczytać ten album, to bym go nie kupił, dlatego tak ważne są recenzje, recenzje obiektywne, pozbawione fanowskiej poprawności i finansowej gratyfikacji. Ratunek pozostaje w PDF-ie i ewentualne podjęcie decyzji:).*SCENARIUSZ. Zachodnia poprawność polityczna, jaką proponuje nam autor scenariusza, to kompletne niezrozumienie założeń tej serii, warto byłoby zapoznać się z ustaleniami Rosińskiego i Van Hamme, które mówi, że przygody Thorgala będą apolityczne. Podobną sytuację mogliśmy obserwować w nowej odsłonie Gwiezdnych Wojen, które zostały spaprane do bólu, scenariusz, który nic nie wnosi do uniwersum Thorgala, scenariusz, który ewidentnie został napisany na zamówienie wydawnictwa (na siłę). Po prostu autor Katuje nam bohatera, a na koniec kończy szczęśliwym zakończeniem:) "w głębi mojej duszy życie z Aaricią się zdarzyło i nic nie zdoła tego zniszczyć":). Bo mu jakiś WĄŻ coś szepnął do ucha:).*KRESKA. F.Vignaux to rysownik, który prowadzi obecnie serię główną, z którego nie w pełni jestem zadowolony, brak wyrazistego konturu u Vignaux jest po prostu nieznośny, ale to, co robi z konturem R.Recht to brak słów. No ale mogłoby być gorzej, kto to wie, kto jeszcze może narysować nam Thorgala:). Thorgal. Saga Tom.1 nie wyląduje na mojej półce, tylko w szufladzie, z nadzieją, że uda mi się go odsprzedać.

O ile scenariusz całkiem całkiem (nazwijmy to historią alternatywną, która bardziej nawiązuje do kanonu niż go rozwija i uzupełnia), to ja bym przyczepił się do kreski. Niby przypomina tę G. Rosińskiego, ale raczej z okresu gdy p. Grzegorzowi już się coraz mniej chciało (co sam przyznawał na spotkaniach z fanami), czyli mniej więcej z okresu albumu Kriss de Valnor. Generalnie jest jeszcze bardziej niechlujna niż u Frédérica Vignaux. Twarz jak wyszła, tak wyszła, jest dobrze... A że często nie przypomina twarzy z rysunku obok? Kto by się tam przejmował... Jak dla mnie średniak - przeczytać i odłożyć na półkę. Nadal się upieram, że gdyby seria zakończyła się na "Wilczycy" nic by się nie stało. Późniejsze albumy były lepsze, gorsze, jednak pierwsze 16 tomów to było ciągle było coś nowego. Później mniej lub bardziej odgrzewane kotlety. Jednak w myśl zasady "złotej kury nie powinno się zarzynać", należy się spodziewać, że dopóki będzie popyt, będzie też podaż.

Nareszcie coś bardzo w stylu dawnego (Rosiński, Van Hamme) Thorgala.