Twarda oprawa Criminal tom 3 skrywa w swoim wnętrzu dwie historie (Grzesznicy/Ostatni niewinny), które dobitnie pokazują, że człowiek co prawda z natury nie jest zły, ale czasem niewidzialna siła pcha go do strasznych czynów. W pierwszym z rozdziałów ponownie mamy okazję śledzić losy Tracy’ego Lawlessa, weterana wojennego, który lubi pchać się w przeróżne kłopoty. Od wydarzeń których byliśmy świadkami w części pierwszej, minął już ponad rok. Teraz ponownie będzie on musiał zanurzyć się w mafijnym niebezpiecznym świecie, gdzie każdy nieprzemyślany krok może być tym ostatnim. Powiązane jest to z koniecznością wyjaśnienia morderstw dokonywanych na wysoko postawionych członkach organizacji. Lawless kolejny raz zmuszony będzie skonfrontować swój wewnętrzny kodeks honorowy z otaczającym go bezwzględnym światem. W opowieści Ostatni niewinny śledzimy zaś poczynania Riley’a Richardsa. Człowieka, który od prawie zawsze miał wszystko, czego tylko pragnął. Pieniądze, wielu przyjaciół, piękną żonę, spokojne i niczym niezmącone życie. Jednocześnie jego żywot wydawał mu się pusty i pozbawiony większego sensu, co pociągnęło go na ścieżkę pełną hazardu i narkotyków. Każdy kolejny dzień zatraca jego umysł w nieprzeniknionym mroku, który może doprowadzić do naprawdę wielkiej tragedii. Całą zawartość recenzowanego albumu zasadniczo można byłoby określić kolejną dawką tej samej sprawdzonej treści co w poprzednich częściach. Pewna scenariuszowa wtórność nie jest jednak tutaj żadną wadą. Jeśli bowiem coś jest doskonałe, świetnie się sprawdza, mocno przyciąga uwagę czytelnika i zapewnia mu należytą rozrywkę, nie ma potrzeby tego zmieniać. Ed Brubaker bezsprzecznie jest mistrzem w ukazywaniu mrocznego, bezwzględnego i czasem skrajnie krwawego świata (w klimatach noir), w którym jednostki zamieniają się w prawdziwe potwory. Do tego wszystkiego dochodzi dorosła intensywna i mocno angażująca narracja zbudowana wokół naprawdę intrygujących bohaterów. Na wielkie uznanie zasługuje również jego niezwykła zdolność ukazania wydarzeń z różnych perspektyw co sprawia, że granica „dobra i zła” jest tutaj dość cienka i często łatwo przesuwalna.