Wydawnictwo Marginesy w swojej krótkiej karierze publikowania komiksów, przyzwyczaiło nas, że w swojej ofercie posiada głównie pozycje biograficzne. Nic więc dziwnego, że dwa rzucone właśnie na rynek albumy zaliczają się do tego grona. Na początek jednak przyjrzę pierwszemu z nich, zatytułowanemu „Eileen Gray: Dom pod słońcem”, tytułowi ciekawemu nie tylko ze względu na fakt, że za szatę graficzną odpowiada tutaj polska artystka.

Choć Eileen była odważna jak na swoje czasy, to i tak żyła w cieniu mężczyzn. Mimo, iż nie stroniła od bardzo bliskich i intymnych relacji z niektórymi kobietami ze świata paryskiej bohemy. Głównym wątkiem komiksu, a zarazem jej życia, była znajomość z Jeanem Badovicim, w którym dzieliła jakiś czas życie. Niemniej to jednak Le Corbusier, francuski architekt, urbanista, malarz i rzeźbiarz najwięcej namieszał w jej spokojnym, wręcz sielskim życiu. Choć nazywany Papieżem Modernizmu, zazdrościł Eileen talentu. To uczucie wkrótce przerodziło się w zawiść. Był częstym gościem u Eileen, więc zapewne wtedy wykiełkował w jego umyśle pomysł, by podczas jej nieobecności namalować erotyczne murale wewnątrz willi. Miały one być niespodzianką dla Eileen, jednak załamały zupełnie kobietę. W takich wnętrzach nie chciała tworzyć, mieszkać, żyć. Choć E-1027 było dziełem jej życia, opuściła go. Z zaledwie lekkim cieniem smutku na twarzy. Uważała, że tak być powinno. Więcej na https://www.monime.pl/eileen-gray-dom-pod-sloncem/

Tak jak fabuła trzyma się kupy, dialogi dobrze wyważone i rozpisane tak warstwa plastyczna już nie. Rysunki niestety poszły niestety w tendencyjny, mainstreamowy nurt rysunków "zinowych" a więc prostych, niedbałych, bez wnikania w szczegóły, wręcz karykaturalne co przy tego typu historii zubożają całość. Nie pasują stylistycznie.

Rozmemłane to, bez żadnego rytmu, ajj, nie ma się co rozpisywać nawet, po prostu słaby komiks.