Wojna Światów i Wehikuł Czasu pobudzały moją wyobrażnię w czasach gdy dzisiejsi demokraci wystepujący jako eksperci w stacji "tworzącej rzeczywistość" byli funkcjonariuszami komunistycznego systemu totalitarnego.

Wojnę światów poznałem właśnie z tego komiksu, pamiętam do dzisiaj.Klasyka nad klasyki. Brawo Egmont!

Klasyka klasyką, ale czy aż tak bardzo trzeba to mieć ? Odświeżyłem sobie ostatnio Alfę i "Wehikuł czasu" czyta się koszmarnie. Ma dość ciekawą, choć momentmi strasznie niechlujną szatę graficzną. Ale fabularnie to prymitywna ramota, w dodatku oparta o znaną doskonale prozę Wellsa, więc nic nie wnosi. Typowy komiks na zamówienie do numeru. Zdecydowanie wolę komiksy autorskie, a nie adaptację znanych, wyeksploatowanych dzieł. W przypadku "Nemo" może być podobnie. Z tego co pamiętam nieco większą wartość przedstawiał "Tam gdzie słońce zachodzi seledynowo". Gdyby Andrzejewski więcej stworzył czegoś podobnego mogła by teraz powstać kozacka antologia. A tak, wydawać prawie 50 zeta na jedną w miarę dobrą historyjkę ? Sam nie wiem.

Juliusz Verne, Herbert George Wells i Waldemar Andrzejewski, m.in. to właśnie te postaci wprowadzały mnie w cudowny, wspaniały świat wszelkiej twórczości fantastyczno -przygodowej...:) Wreszcie dostaniemy eleganckie, zbiorcze wydanie prac artysty który rozpalał wyobraznie wielu młodych czytelników w latach 70 tych, twórcy który dorównywał ekspresją wizualną i techniką takiemu mistrzowi jakim jest Philippe Druillet...

Calkowicie zgadzam sie z moim przedmowca. Ze wzgledu na wspomnien czar dla mnie pozycja obowiazkowa.

Jeśli Egmont planował tom poświęcony Andrzejewskiemu, to po co umieścił "Tam gdzie słońce zachodzi seledynowo" w 2. antologii "Relaxu"? Mógł te 6 stron przeznaczyć na inny komiks. Nie wiem, czy kupię.

Z moim dzieciństwem wiążą się m.in. zabawki He-mana, piosenki z Tik Taka, „resoraki” lub gry Atari. Także z rozrzewnieniem wspominam jak z dzieciakami z podwórka szło się do kogoś z magnetowidem i oglądało z rozdziawionym buziami filmy akcji jak Rambo, Comando, Akademia Policyjna, Amerykański ninja, Krwawy sport czy Breathing Fire. To wszystko budzi uczucie nostalgii za dzieciństwem, ale nie nikt nie napisze, że to pozycje OBOWIĄZKOWE światowego kina sensacyjnego, klasyki i w ogóle sztuka przez duże „s”. Ot, to takie ramotki nie warte uwagi współczesnych odbiorców. I taki stan rzeczy ma się z Relaxem i innymi polskimi dawnymi komiksami (no może oprócz Christy). Mają wartość jedynie sentymentalną, również dla mnie. Nawet wszystkie periodyki ówczesnej Europy Zachodniej odmawiały tym komiksom rangi literatury obrazkowej i nie chcieli tego przedrukowywać. Taki Wehikuł czasu ma taki wkład w historię komiksu jak polska Syrenka w rozwój światowej motoryzacji. Syrenka jak Relaxy też była kultowa, była marzeniem każdego Polaka, też była trudno dostępna i trzeba było na nią ciułać żeby kupić i też nie mogła być lepsza z racji „uwarunkowań historycznych”, ale nie zmienia to faktu że była marnym autem w porównaniu do jej odpowiedników z Francji, Niemiec, Skandynawii czy USA. I tak samo wszelkie Relaxy to tandetne ramotki jedynie z wartością sentymentalną. A że pracowało nad nimi kilku utalentowanych polskich twórców? Wystarczy prześledzić od jakich tandetnych filmików czy nawet reklam zaczynali dzisiaj cenieni w Cannes, Hollywood itd. reżyserzy, scenarzyści, aktorzy czy producenci. To jak zaczynali rodzi wstyd, który często chcą schować pod dywan a nie tworzyć z tego antologie i wydania zbiorcze. Zawsze zaczyna się od rzeczy marnych żeby ewoluować i rozwijać swój talent i tworzyć arcydzieła. A żonglowanie nazwiskami jak Wells czy Verne nic tu nie pomoże. Chcesz Verne’a to czytaj Verne’a, nie odnajdziesz prawdziwego Bułhakowa w żadnej podróbce komiksowej czy streszczeniu lektur, tak samo Rękopis znaleziony w Saragossie najlepszy jest w oryginale Potockiego a nie w streszczeniu lektury czy komiksie. Ekranizacje też są do bani w porównaniu do oryginałów choćby Lema. Chcecie obcować ze sztuką to sięgajcie po książki Gabriela Márqueza, Pära Lagerkvista, Maxa Frischa a nie po komiksy reklamowane jako streszczenia, kompilacje czy „historie w stylu…” jakiegoś autora.

Święta racja, nic dodać, nic ująć.

prosze nie sugerowac sie powyzszymi negatywnymi opiniami, komiks jest wydany bardzo ladnie, twarda obwoluta, duzy format, papier kredowy, ladne kolory, duze brawa dla wydawnictwa, wydanie pochodzi z 2018 roku. Oczywiscie jak zwykle piec gwiazdek dla sklepu, szybka wysylka, paczka jak zwykle dobrze zabezpieczona. Polecam pozycje, bo warto.

„Wehikuł czasu i inne opowieści” to zbiór wszystkich komiksów (aż 5, przynajmniej tych o których do dziś wiemy) stworzonych przez Waldemara Andrzejewskiego w jednej książce. Przy tym wydawnictwo postarało się zamieścić w niej dotąd nie publikowany komiks „Kapitan Nemo” (jako rysunkową adaptację „20 000 mil podmorskiej żeglugi” Juliusza Verne'a), co nie tylko jest strzałem w dziesiątkę ale i zwróciło na fakt jak by nie było odkrycia tego komiksu przez Egmont. Album jest bardzo ładnie wydany w twardej okładce z czytelnym i pomysłowym spisem treści. W wydaniu ponadto możemy się również zaznajomić z życiem i twórczością Waldemara Andrzejewskiego. Dodatkowo na końcu na 15 stronach jest przedstawionych szereg ciekawych ilustracji (niektóre na całą stronę), które rysował do książek dla dzieci Andrzejewski. Generalizując, w przedmiotowej książce możemy całościowo zobaczyć oryginalną kreskę Andrzejewskiego, niekiedy „archaiczną”, „starodawną” ale jakże tajemniczą, która przede wszystkim w komiksie robiła niesamowite wrażenie na młodym czytelniku. Tutaj trzeba wystawić dla wydawcy za pomysł, inicjatywę i wydanie najwyższe oceny!