Pod każdym względem. Wciągający scenariusz, choć może oparty na pomyśle niespecjalnie oryginalnym, za to mistrzowsko poprowadzony, konsekwentny, logiczny. Mroczna intryga polityczna z potężną magią i całą masą bestii w tle. Grafika, choć może nie jest majstersztykiem, ale mi bardzo podpasowała i klimat tworzy niesamowity, podobnie jak wyśmienicie dobrana kolorystyka. Kilka pomysłów zwaliło mnie z fotela, jak chociażby niektóre sposoby obcinania głów przez Norgala czy gadająca głowa czarownicy. Przekonujący główny bohater ze swoim skromnym "po prostu Norgal" i jego "love-hate relationships" z głową Błękitnej Wiedźmy Agathy to perełki dodatkowo ozdabiające i tak świetny komiks. Krew leje się obficie, trup pada gęsto, przeważnie zdekapitowany, akcja toczy się szybko, głowa gada wiele za co obrywa bez przerwy. Czekam na dalsze przygody Wielkiego Dekapitatora, lub po prostu Norgala. Aż szkoda, że tego komiksu nie wydano w twardej oprawie.

Komiks jest świetną rozrywką, bardzo dobrze bawiłem się czytając tą historię, wartka akcja, ciekawie poprowadzony bohater, kreska nie każdemu może przypaść do gustu(mnie się podoba) nie męczy oka. Dużo dodatków, szkice,okładki.Jedyne zastrzeżenie to słabej jakości papier(cienki). Komiks gorąco polecam, ponieważ jest ciekawą pozycją na naszym rynku. Czekam na więcej.

„Head Lopper” zadebiutował jako autorska, niszowa seria wydana własnym sumptem przez Andrew MacLeana, by po dwóch zeszytach zostać przejęty przez Image Comics. Co przesądziło o jego sukcesie? Raczej nie odkrywczość, bo historia Norgala Dekapitatora to dość typowe fantasy w lekko skandynawskich klimatach, ale na pewno udana fabuła. Nieco zakręcona, bardzo dobrze poprowadzona, która spodoba się miłośnikom gatunku.

Naprawdę nie potrafię zrozumieć tak entuzjastycznej recepcji tego tak przeciętnego tytułu... Pod żadnym względem ten komiks nie ociera się o wybitność. Stylistyka rodem z kreskówki, nieco okraszona okolicznościowymi bluzgami (których jak na lekarstwo), nieco naiwna fabułka rodem z powieści fantasy... E tam... Kompletnie nie trafiło to w moje gusta. W związku z wyjątkowo dobrymi opiniami lajsnąłem sobie od razu oba tomy i przyznam, że wymęczyłem je w bólach prawie porodowych... Wcale nie odczuwałem specjalnej rozrywkowości Head Loppera, ani się nie ubawiłem, ani nie wzruszyłem, a w niektórych momentach walczyłem wręcz ze snem. Wymachiwanie mieczem jakoś mnie nie rusza, a prócz wymachiwania mieczem niczego więcej się tu nie uświadczy! Head Lopper to festiwal mechanicznego wymachiwania dziabarą, a fabuła nie ma żadnych twistów, po prostu po zabiciu jednego potwora bohater idzie zabić następnego. To za mało nawet na trzy gwiazdki. Sorry Winnetou.

Dobre zlecenie nie jest złe: nie dość, że można stać się po zabiciu jakiegoś legendarnego potwora samemu legendą, to jeszcze dobrze zapłacą. Z tych pobudek na wyspę Barra przybywa Norgal. Jego zadaniem jest wyzwolenie spod jarzma węża morskiego miasteczka Castelbay, którym kieruje opactwo. Niemniej duchowni nie są skorzy do zapłaty. Norgal postanawia zabrać co swoje i zabiera opatowi wielki złoty łańcuch z szyi, co spotyka się z oskarżeniem o kradzież. Zbulwersowany duchowny idzie więc się poskarżyć komuś wyżej – namiestnikowi lub choćby nawet samemu królowi. Tymczasem sława Norgala rozprzestrzenia się w mgnieniu oka. Jednak nie tylko jego mięśnie i fechtunek jest sławne, ale także jedno z trofeów – gadająca głowa Aghaty Błękitnej Wiedźmy, która posiada niesamowitą moc. To na nią ma ochotę czarownik z Czarnego Bagniska, uwięziony na bagnie. Z pomocą czarów wiedźmy mógłby wyzwolić się. Sam jednak nie ma szans, podjudza więc swojego lojalnego podwładnego, zarazem namiestnika Barry, by zwabił Norgala na bagna. Czy lojalność wygra z chęcią posiadania władzy i korony? Więcej na: https://www.monime.pl/head-looper-tom-1/