Subiektywnie, im dalej, tym gorzej. Bardziej płaskiego komiksu dawno nie czytałem. Trochę boli ... Recenzje były dobre, zapowiadało się nieźle, a tu GNIOT.

Minimalizm i ironiczne bawienie się konwencjami graficznymi. Majstersztykiem jest przedostatni zeszyt tomu, gdzie wszystko ukazane jest z perspektywy psa. kolory, kadrowanie - niesamowite. Taka alternatywna wersja Sokolego Oka, który zaprezentowany jest w zasadzie jako ostatni ochlapus. W sumie lubię tego bohatera, ale po tym komiksie polubiłem go znacznie bardziej, mimo że dalekie jest to od jego standardowego wizerunku. "Lekkie trafienia" to żadne arcydzieło, ale ważne, że zabawa leży nie tylko po stronie twórców. Naprawdę świetnie się bawiłem podczas lektury.

Sam początek z ukazaniem Clinta pomagającego podczas powodzi, czy radzącego sobie z przedświątecznymi problemami jest świetny, dalej jest trochę słabiej, by pod koniec zaskoczyć, wraz z pojawieniem się nowej postaci (Polaka!). Zeszyt z psem był naprawdę ciekawym eksperymentem. Chętnie zobaczyłbym inne tego typu zabiegi. Pod względem graficznym, nie ma się tu do czego przyczepić. Kadrowanie, dynamika, pomysłowość. Wszystko na najwyższym poziomie. Nic dodać, nic ująć. Można tylko polecić.

Rewelacyjna kreska dla "zwyczajnych" historii.