Bardoz ciekawi mnie ta pozycja. wydaje się o wiele lepsza niż "poważne" polskie postapo. aniby dla dzieci. szkoda, że gildia ma chyba zakaz ujawniania ilustracji pl. aby nie odstraszać klientów czy jak???

W internecie można znaleźć kilka przykładowych plansz komiksu - rysunek trzyma poziom okładki, więc jest dobrze. Niecierpliwie czekam na poznanie tej opowieści.

W ostatnich latach gatunek postapo stał się bardzo popularny, a co za tym idzie – namnożyło się nie tylko dzieł w tej tematyce, ale i jej interpretacji. Schemat opowieści dziejących się po końcu świata (przynajmniej w kształcie, jaki obecnie znamy) był rozbierany na czynniki pierwsze, wywracany do góry nogami i przeszczepiany na różne grunty. Dobrze przyjął się jako historie dla młodzieży, dlaczego więc miałby się nie sprawdzić także jako propozycja dla najmłodszych? I to na dodatek podana w formie komiksu? Może gdyby zabrakło inwencji… na szczęście Marcin Podolec wiedział, co chce zrobić i jak ma to zrobić. I zrobił – uroczy i pouczający album otwierający naprawdę ciekawą serię.

Byłem ciekaw jak wypadnie postapo dla dzieci i okazało się że można :) Ciepły, pięknie zilustrowany komiks dla dzieci i rodziców. Czytałem razem z córką i jej się podobało - myślę że to najlepsza rekomendacja. Szkoda że taki krótki ten pierwszy tom :(

Kupiłam dla 7latki. Przeczytała duszkiem, poprosiła o kolejne części, po czym opowiedziała mi, o czym jest komiks. O świecie, w którym już nie ma roślin, o Bajce, która jest niesamowitym psem, o poszukiwaniu rodziców - nie przypuszczałam, że ta opowieść trafi tak mocno do serca małej dziewczynki. Graficznie - miodzio! Bardzo polecam!

W świecie po jakimś armageddonie mała dziewczynka i jej pies przemierzają puste miasto i bezkresne pustynie. Nie jest to jednak wyprawa po jedzenie czy inne zasoby. Wiktoria i Bajka chcą znaleźć rodziców dziewczynki. Jedynym ich kierunkowskazem powinny być gwiazdy, ale czasem zdarzają się po drodze przewodnicy. Jednym z nich jest latawiec, który Wiktoria łapie podczas spadania z klifu w ostatniej chwili, tuż przed zderzeniem z ziemią. Latawiec transformuje się w znak zapytania, który niczym NPC z dobrej gry RPG, pokazuje drogę czy wręcza klucz do zamkniętych drzwi cukierni. Nie jest to jednak tak dobry przewodnik jak młody tapir, który pokazuje im ostatni ogród, którym się zajmuje i który dostarcza cebulki rozsiewane przez tapira po całym świecie. Kto wie czy kiedyś Ziemia znowu będzie pełna roślin. Niestety bohaterki nie mogą zostać w ogrodzie na zawsze, bowiem gdzieś czekają rodzice Wiktorii. Wyruszenie na ich poszukiwania zapowiada kontynuację przygód i zarazem drugi tom serii. Więcej na https://www.monime.pl/bajka-na-koncu-swiata-ostatni-ogrod-tom-1/

Już trochę komiksów dla dzieci z moim 6- latkiem przerobiliśmy, ale ten swoją prostą i zarazem wybijającą się grafiką mocno się wyróżnia. Do tego postacie są bardzo autentyczne. Gorąco polecam.