Na początku Salambo znajduje się streszczenie przygód Lone Sloane, które poznamy czytając ten integral. Przytomnie nie czytałem Salambo ani tego streszczenia, tylko zaczekałem aż wyjdzie Lone Sloane. I oto jest. ;)

Druillet kupił mnie swoimi grafikami od mojego pierwszego zetknięcia się z Jego twórczością. Scenariusze nie są mocną stroną Jego komiksów, ale oprawa wizualna przysłania mi te niedostatki. Język często pełen patosu, nie jest może wyrafinowany, lecz moim zdaniem doskonale wpisuje się w monumentalizm rysunków Druillet'a. Ja z prawdziwą przyjemnością i wiele razy sięgam po Jego prace. W tym albumie ostatnia opowieść, "Delirius 2", odstaje nieco od reszty (mniej szczegółowa grafika, scenariusz też słabszy; powstawała zresztą, jak to jest wyjaśnione, w wielkich bólach i trudach życiowych i twórczych), ale jako całość ten komiks, według mnie, broni się doskonale, nawet po wielu latach od wydania pierwszych zamieszczonych tu historii. Ja jestem zdecydowanie na TAK dla twórczości Druillet'a.

Graficznie urywa co tylko może, scenariuszowo.... eee... graficznie urywa co tylko może :) I o to w tym chodzi, fabuła jest tylko pretekstem dla genialnych plansz. Ostatnia część - Delirius 2 najsłabszy, niby tłumaczy to historia jego powstania ale raczej trzeba go traktować jako ciekawostkę albo bonus - reszta genialna.