Powinien być wydrukowany w większym formacie, bo rysunki są zbyt szczegółowe. A4 byłoby w sam raz.

Pierwszy tom Ivana Kotowicza była naprawdę bardzo dobrym rodzimym komiksem, reprezentującym mało eksplorowany przez polskich twórców gatunek Weird Fiction. Do tematu podchodził nie tylko z szacunkiem, ale także całkiem sporą dozą humoru, dlatego też po ciąg dalszy sięgnąłem z dużą ochotą, i muszę przyznać, że twórcy nie zawiedli. Ba, „Zamek rybiej dynastii” podniósł poprzeczkę jeszcze wyżej, oferując bardziej dopracowany scenariusz i rysunki, które porzuciwszy kolorystyczne fajerwerki z pierwszego tomu (a przynajmniej ich większość) prezentują się jeszcze lepiej.

Fabuła Niesłychane Losy Ivana Kotowicza #2 jest bezpośrednią kontynuacją wydarzeń ukazanych w końcówce pierwszej części. Po dramatycznych wydarzeniach Malinov i Kotowicz muszą zmierzyć się dodatkowo z watahą dziwnych psów. Chwilową ostoją bezpieczeństwa dla tej dwójki będzie pewne „opuszczone” miasteczko. W miejscu tym młody bohater będzie musiał szybko pogodzić się z utratą ojca. Niespodziewanie pojawia się tam również Świniojew, którego pomoc okaże się niezbędna w walce z powracającymi „mieszkańcami”. To wszystko jest tylko początkiem całego ciągu innych wydarzeń, których uczestnikiem będzie Ivan. Czekać go będą nowe wyzwania i masa tajemnic, które lepiej aby nigdy nie zostały odkryte. Zamek rybiej dynastii nie jest tak dynamicznym komiksem, jak poprzednia odsłona cyklu, na pewno jednak nikt nie będzie mógł tutaj narzekać na brak wrażeń. Kajetan Kusina wypełnił bowiem kolejne strony swojego dzieła naprawdę dobrze przygotowaną i wciągającą historią, w której nie zabraknie zaskakujących zwrotów akcji, scen walki czy dobrze rozplanowanej intrygi (z polityką i mocami nadprzyrodzonymi w tle). Autor wprowadza również do historii kilka innych intrygujących zwierzęcych postaci, które stają się nowymi „towarzyszami” Kotowicza. Nie zabrakło tutaj również całej masy czarnego humoru i prześmiewczego ukazania realiów komunistycznych (co jest znakiem rozpoznawczym całej serii). Jedyne, do czego można się tutaj doczepić to trochę zbyt mało miejsca poświęconego na ukazanie „tragedii”, jaką przeżywa czarny kociak po stracie bliskiej dla siebie osoby. Kilka stron więcej poświęcone na lepsze przedstawienie nowych bohaterów również byłoby mile widziane. Ograniczona ilość stron ma jednak swoje wady, których nie można tak łatwo przeskoczyć. Obok świetnej historii, rewelacyjnie prezentuje się tutaj również oprawa graficzna. Prace Michała Ambrzykowskiego mocno przykuwają uwagę i stają się genialnym uzupełnieniem fabularnej treści. Najlepiej prezentuje się tutaj mocno widoczny kontrast pomiędzy brutalną sowiecką rzeczywistością, a uroczymi zwierzęcymi bohaterami (na czele z Ivanem czy nową poznaną lisią towarzyszką).